Loopmaatjes Meet & Run Amelisweerd

Vandaag een lekker stukje wezen lopen met een aantal loopmaatjes in het mooie Amelisweerd in Utrecht. Het was er behoorlijk modderig na de vele regen van de afgelopen periode. We spraken af langs de boszoom en toen ik aankwam, nadat ik een beetje verkeerd was gereden, stond iedereen al startklaar.

De loop heb ik gedaan met @arnecoomans @h_rusman @mmout @C_Hiemstra @PSjoer. We waren zeker niet de enige daar in het bos in Utrecht, want er liepen diverse groepen rond, al dan niet met een professioneel ogende trainer. Loopmaatjes initiator Marteijn zag dan ook wel gelijk de kansen voor het Loopmaatjes Initiatief.

De loop zelf ging in een lekker relaxed tempo voor mij, met tussendoor nog wat rek- en strekoefeningen. Ik doe dat tegenwoordig maar heel voorzichtig mee, na de ervaringen voor de marathon in Utrecht.

Na een ruime 6,5 kilometer waren we alweer terug bij de auto en praatten we nog eventjes na. Daarbna ging een ieder weer zijn eigen kant op. Ik besloot met de auto nog even naar een leuke route te zoeken om de dag erna te gaan fietsen. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan, ruim 42 kilometer.

De marathon in Amersfoort

Om maar met de deur in huis te vallen: Mr. President, we've got ém!
De marathon Amersfoort zit er op en ik heb hem helemaal uitgelopen, alle 42 kilometers en de 195 langste meters in mijn leven ook :) Al vroeg stond ik naast mijn bed vandaag met veel onrust. Ik wilde rennen en veel ook. De afgelopen dagen had ik ook zoveel koolhydraten ingenomen, dat het bijna niet meer mogelijk was om niet te rennen. De benen waren er klaar voor, ik was er klaar voor en vandaag mocht het eindelijk.
De revanche van Utrecht, uitlopen was dus het motto, tijd maakte me niet zoveel uit. Ik had wel bedacht dat ik weg zou gaan op een schema van 4:00 en wel zou zien hoe het ging. Ik wist toen nog niet wat ik nu wel weet over het parcours in Amersfoort: Alle wegen gaan daar omhoog, en steil ook! En sommigen eindigen in een zandpad, waar je nauwelijks doorheen kunt ploeteren. 

Maar daar staat tegenover dat je door het dierenpark mag lopen en ook echt de dieren onderweg ziet staan. (Vandaag dus wel beren op de weg, maar dan de echte). En het publiek in Amersfoort wil ik toch ook even noemen, ik heb nog nooit zo'n publiek tijdens een loopevenement gezien, ze blijven klappen, roepen je naam, overal muziek. Die Amersfoorters weten er wel een sfeertje neer te zetten.

Het parcours voor de Marathon is in grote lijnen hetzelfde als de Halve Marathon, je mag alleen het rondje twee keer lopen. De tweede keer loop je dan weliswaar niet meer door het Duerenpark, maar je komt wel door een soort Loods, waar een DJ stond te draaien. Heel apart allemaal. 
Voor een PR hoef je er niet van start te gaan, want tenzij het je eerste is, zoals bij mij, ga je niet in de buurt komen van je beste tijd. Daar leent dit parcours zich niet voor.


Dan over de Marathon zelf, ik startte dit keer niet te snel en liep zonder pijntjes de eerste kilometers weg. Het was enorm druk, dus de eerste 10 kilometer liep je dan ook behoorlijk tussen de andere lopers in, waardoor het wat lastig was je eigen tempo te pakken. Maar ik kwam er niet voor een toptijd, wilde hem gewoon uitlopen en daardoor genoot ik er behoorlijk van. De benen voelden gewoon goed, ondanks dat er wat gemene bruggen in dat deel van het parcours zitten.

Na een kilometer of 18 nam ik de eerste gel, omdat ik voelde dat de energie wat weg begon te vloeien, de gel deed zijn werk en ik kon het beoogde tempo weer pakken. Bij zoń kilometer of 25 hoorde ik ineens een wel hele bekende stem naast me. Ik keek op en het bleek Loopmaatje Ron te zijn op de fiets. Net als in IJsselstein bleef hij tot het einde mee fietsen. Ik vind dat wel erg prettig, ondanks dat ik niet veel zeg. Ron weet ook perfect op de achtergrond te blijven, laat het initiatief aan je zelf over, dringt zich niet op, maar is er wel. Al met al dus erg prettig!
Hij maakte nogal wat foto's en filmpjes, ik ben benieuwd, want ze zullen niet allemaal even fris ogen :)

De kilometers omhoog begonnen nu ook de tweede ronde, ongeveer 8 steile kilometers omhoog met maar een heel klein stukje vlak ertussen. Dit is werken, keihard werken. En als je dan boven denkt te zijn, ga je de zandbak van de Leusder hei in, die ik nog zo goed ken van mijn diensttijd. Ik heb er wat rondgehold in die jaren, met en zonder bepakking. 


De laatste kilometers waren zwaar, al dat klimmen omhoog en het mulle zand hadden wel het nodige gevergd van de energie en tegen de 38 kilometers had ik de gels opgebruikt. Gelukkig had Ron er nog een in de aanbieding (komt wel weer terug Ron, en heb ook nog steeds een stapel Poncho's liggen) Het gaf weer de energie om door te gaan en gelukkig kwam er ook een stuk naar beneden dit keer. Omdat er een grasveld naast de weg lag, besloot ik over het gras te rennen naar beneden, zodat mijn knieën een beetje ontzien zouden worden, terwijl je dan wel snelheid kunt maken. Dat werkte wel want ik liep aardig in op wat voorgangers. Daarna mochten we weer aan een klim omhoog beginnen. 

Na een tijdje liepen we de bebouwde kom weer binnen en dat waren de laatste kilometers. Nu kwam het aan op karakter, alles was leeg, de Amersfoorters slepen je er echt doorheen op dat punt. Ron bood nog een gel aan, maar ik had een medeloper in het vizier, die ik nog wilde inhalen, en dat lukte ook nog. Ik zag hem gedurende de hele marathon wel ergens in de buurt, hij liep dus hetzelfde tempo, en ik zou van hem winnen. Punt En zo geschiedde het ook.


Eindelijk was ik bij de 42 kilometer, en toen begonnen de langste 195 meter van mijn leven. Ik zag de tijd en wist dat het net niet was gelukt om binnen de 4:00 te blijven, maar dat ik zo dicht in de buurt was had ik ook met dit parcours niet voorzien. Dus niet zeuren over die sub 4 nu in je eerste marathon, die loop ik in Amsterdam echt wel.


Al met al heb ik ervan genoten. Als ik de hartslaganalyse zie hadden die 38 seconden er makkelijk nog afgekund, maar ach: Ik heb hem uitgelopen!

Lintloop 2012: De leegloopwedstrijd

Vandaag 03-06-2012 was mijn laatste wedstrijdje voor de marathon van Amersfoort en de zogenaamde "Leegloopwedstrijd"

De bedoeling van een leegloopwedstrijd is dat je even alle koolhydraten uit je lichaam verbrand, zodat je drie aansluitende dagen in kan gaan, waarin je weinig koolhydraten eet. De laatste drie dagen voor de marathon eet je dan juist weer heel veel koolhydtraten, zodat je lichaam het tekort aanzuivert en de juiste brandstof opslaat voor die immens lange afstand. Dit is nodig omdat je nu eenmaal niet voldoende koolhydraten in kan nemen om 42 kilometer lang voldoende brandstof te hebben, zelfs niet als je onderweg nog inneemt.

Ik had gekozen voor de 5 Engelse Mijlen, een afstand van 8.047 kilometer. Om drie redenen: Zo vlak voor de marathon wilde ik geen overbelasting gaan forceren. Daarnaast had ik de afgelopen week behoorlijk last van blaren, die ik had opgedaan tijdens de ruim 50 kilometer hardlopen van vorig weekend. En tot slot, het doel was de koolhydraten eruit te lopen, en dat doe je in het eerste half uur dat je loopt, daarna schakel je over op vetverbranding. Heel fijn als je af wilt vallen, maar dat stadium ben ik allang gepasseerd, ik zit al een jaar op mijn ideale gewicht.

Ik was redelijk vroeg en haalde mijn startnummer op zoń anderhalf uur voor de start. Ik kwam er achter dat mijn hartslagband nog thuis lag, en aangezien het bijna een thuiswedstrijd is (ik woon 10 minuten van Vleuten af) haalde ik deze nog even snel op. Omdat ik besloten had om een strak tempo van 13 km/uur te lopen, liep ik wel een beetje warm vooraf, anders gaat het te hard direct met koude spieren en loop je weer risico dat je blessures oploopt. En zo is gebleken, ik ben daar de laatste tijd gevoelig voor.

Het weer was gewoon slecht een half uur voor de start, het regende, het waaide en het was koud. Daarom had ik een wegwerp poncho aangetrokken, om zo in ieder geval droog te blijven, dat zijn toch fijne dingen, ik heb er voldoende liggen en moet er ook nog een paar teruggeven, die ik van loopmaatje Ron heb geleend, bedenk ik me nu. (note to self van maken maar weer :).

Ik stond redelijk vooraan bij de start, er waren ook maar rond de 200 deelnemers, waarschijnlijk viel het aantal deelnemers die zich ter plaatse wilde inschrijven erg tegen, omdat het weer nu niet echt uitnodigde om een lekker stukje te gaan rennen. Maar de Die-Hards waren er allemaal, inmiddels herken ik de gezichten wel.

Bij de start werd nog omgeroepen dat de Montfoortloop dit jaar niet doorgaat, dat is wel jammer, want deze route loop ik ook erg graag. Het is niet anders. Toen het startschot klonk gingen we ervandoor en verdwenen de eerste lopers al uit het zicht. Zij liepen een tempo dat een gewone sterveling als ik nu eenmaal niet kan lopen. Ik keek af en toe op mijn horloge en liep telkens ongeveer tegen de 13 kilometer per uur, of iets eronder, prima tempo. Halverwege de route stond een verversingspost, die ik maar oversloeg, want een 8 kilometer loopje kan ik wel zonder water overbruggen en had natuurlijk vantevoren wel voldoende gedronken.

Eigenlijk kwam ik geen moment in de problemen, de snelheid bleef goed, ondanks het gebrek aan training deze week en de blaren voelde ik wel, maar deden geen gekke dingen, doorlopen dus maar. Toen ik goed en wel warm was gedraaid, kwam de finish al in zicht. Het is toch niet helemaal mijn ding die korte, snelle loopjes, maar je hebt ze wel nodig.

Ik kwam aan de finish in 00:37:22, een mooie tijd met ruim 12,9 km/uur gemiddeld, redelijk vlak gelopen. Het bleek de 37ste tijd van de 181 deelnemers te zijn, een voor mij prima resultaat, meestal zit ik zo op de helft van de deelnemers.

Al met al vind ik de Lintloop een hele leuke, kleinschalige loop op een heel fijn parcours. De hele weg loop je autovrij en op een mooi gladde weg tussen voldoende groen in om het net niet saai te maken. De organisatie is prima in orde en de lokatie in het Desto Paviljoen is voorzien van alle gemakken. Dit is er eentje die ik elk jaar standaard op de agenda ga zetten. Ondanks het weer :)

Thuis aangekomen, besloot ikm toch nog een klein rondje van 5 kilometer uit te gaan lopen. Op de terugweg zag ik een bekende gele jas en dat bleek inderdaad loopmaatje Ron te zijn. Hij had mijn route gezien via de app van Looptijden en besloot even langs te komen. Omdat ik bijna thuis was, de uitloopronde gestopt, even bijgekletst en rustig naar huis gelopen. Al met al een geslaagde dag. Volgende week zal het een stuk moeilijker worden, dan moet ik er namelijk 42 gaan lopen. En dat is nu eenmaal een heel ander verhaal :)

IJsselsteinloop 2012

Zaterdag 26 mei werd in IJsselstein weer de IJsselsteinloop gehouden. Uiteraard liep ik ook weer mee en dit jaar koos ik voor de Halve Marathon. Vorige week hadden we met een stel Loopmaatjes al de route voor de 10 km eens verkend. De route van de Halve marathon ken ik heel goed, omdat ik hem regelmatig loop, maar dan in omgekeerde volgorde.

Het was snikheet deze dag, ruim 26 graden en daardoor had de organisatie maatregelen getroffen: Gratis petjes, meer drankposten en in samenwerking met de Brandweer ook een aantal sproeiers. Geen overbodige luxe, gezien de eerdere situaties bij deze loop in het verleden. De organisatie van de IJsselsteinloop is volgens mij de beste die ik ken, aan werkelijk alles is gedacht. Je kunt je in een mooie lokatie omkleden als je wilt (ik woon er toevallig 10 minuten vandaan), er is altijd voldoende parkeerplaats, eten en drinken en de weg is overal keurig afgezet. Dat laatste is ook niet zo vreemd, aangezien de organisatie in handen is van ons regionale politiekorps.

Op de ochtend zelf hadden we nog even snel een tweetup met een aantal Loopmaatjes van Twitter, even gezellig bijkletsen over de gezamenlijke hobby, voordat iedereen weer zijn eigen weg en route ging. Omdat er voldoende stemmen (likes op Facebook) binnen waren gekomen, konden ook de gebruikers van de app Looptijden gebruik maken van Livetracking, zodat mensen thuis via de pc de lopers konden volgen op een kaart van de omgeving, het biedt een leuke extra voor de thuisblijvers! Ik maakte er ook gebruik van en het werkte wederom perfect.

Om 11:00 startte de 10 kilometer loop en ik kon Loopmaatjes Ron en Ronald nog even aanmoedigen toen zij langskwamen. Zelf startte ik om 11:25 voor en zware 21 km loop op het heetst van de dag. Ik kwam nog een aantal bekenden tegen, waaronder Jan Spliet uit IJsselstein. Deze man is toch een soort wonder voor mij. Hij vertelde mij dat hij een beetje teleurgesteld was dat hij vorig jaar zijn allereerste Marathon in Amsterdam net niet onder de 3 uur had gelopen (zo dan) en dat hij swinters niet ging lopen omdat hij een hekel aan de kou heeft. maar op de HM in IJsselstein was hij er weer bij en liep uiteindelijk een tijd die goed was voor de 9e plaats.
De kanonnen gingen razendsnel vanaf de eerste lijn van start en ik zag ze redelijk snel uit het zicht verdwijnen.

Zelf liep ik een vrij strak schema op mijn huidige PR, zodat als het meezat ik nog iets zou kunnen versnellen aan het einde om zo nog net een nieuw PR te kunnen zetten, mocht het allemaal goed voelen. Maar de omstandigheden waren zo zwaar bij deze temperaturen, dat ik halverwege besloot geen risico's te nemen met over twee weken al de marathon in Amersfoort. Ik liet het tempo terugzakken van ca 12 km/uur naar 11 km/uur en besloot hem rustig op deze manier uit te lopen. En dat was maar goed ook want  met de kilometer werd het zwaarder. Gelukkig waren er echt overal drankposten te vinden, zelfs bewoners langs de route hadden sproeiers neergezet en verzorgden sponsjes en water. De organisatie had geen enkel risico genomen, dat was wel duidelijk.

Ik liep gestaag door en begon ook wat mensen in te halen die het te zwaar kregen in deze warme omstandigheden. op zoń 6 kilometer voor de finish zag ik ineens een bekend gezicht. Het was Loopmaatje Ron die met de fiets daar stond en al foto's makend een tijdje meefietste.

De laatste kilometers was de energie helemaal op, ik was vergeten een gel in te nemen die ik wel bij me had, en kon ook dit tempo niet echt meer lekker bijbenen. Dus niets forceren en rustig uitlopen, omdat de benen ook wat pijn begonnen te doen en ik daar tegenwoordig erg snel op focus na de blessure.

Bij de finish zag ik dt de tijd eigenlijk helemaal niet zo tegenviel en maar 1 minuut van mijn PR af zat. Eigenlijk dus prima gelopen ondanks de enorme hitte en behoorlijke wind tegen op een groot deel van de route. Het was weer een enorm fijne beleving en volgend jaar zie ik alweer naar uit!

Kilometers maken

Met de marathon van Amersfoort alweer in het verschiet op 10 Juni, was het er nog niet echt van gekomen om de laatste maand een of meerdere keren een Lange duurloop te doen. Dit uiteraard vanwege de blessures. Daarom vandaag na de run van 10 kilometer gisteren, de stoute schoenen maar weer aangetrokken en met een belt vol met water, sportdrank, gels en repen van huis gegaan voor een loop van minimaal 21 kilometer. Ik had mezelf voorgenomen om onder mijn zogenaamde AD (Arenobe Drempel) te blijven om zodoende goed te trainen voor de marathon.

Wat is het idee hier precies achter? Ik zal het proberen uit te leggen zoals ik het heb begrepen:

Eerst moet je weten waar je drempel ergens is, hier zijn verschillende methoden voor. Je kan denken aan een test zoals de Conconitest, er zijn mensen die uitgaan van 91% van de max hs (Hartslag). Ook zijn er tabellen in omloop waarmee een indicatie opgezocht kan worden. Voor veel lopers is dat een prima systeem. Zo kan je afleiden dat een 48 min. (ongeveer mijn PR) op tien km loper een geschatte AD heeft van 4'58"/km. 80% van 4'58" is een pace van 6'00". Een loper die dus 48 min. op tien kilometer loopt, (en naar verwachting rond de 3:45 op de marathon moet kunnen lopen) traint zijn marathontempo dus langzamer dan 80%, dus langzamer dan 6'00".
Een 3:45 loper loopt 5'20"/km, dit is dus 11,3 km/uur gemiddeld over de hele marathon, 75% AD is een pace van 6'24". Mooi uitgangspunt voor het juiste tempo: tussen de 6'00" en 6'24", dus gemiddeld zo'n 10 km/uur.

Nou ja een heel verhaal dus, maar dit was dus mijn uitgangspunt, aangevuld met wat tempowisselingen, zodat de trainingsopbreng maximaal zou zijn. Daarnaast wilde ik, als mijn lichaam zich goed zou houden op het laatst nog een versnelling inbouwen om ook even de overgang van vetverbranding naar koolhydraatgebruik even te stimuleren. Zo klinkt Hardlopen bijna als wetenschap, en misschien is dat het ook wel tegenwoordig :)

Daarnaast had ik een betaversie van mijn favoriete app van Looptijden.nl om uit te testen, en daar was ik ook erg nieuwsgierig naar, omdat hier nu zowel live-tracking (mensen kunnen je live volgen via internet) alsook aanmoedigingen via de website, Twitter en Facebook inzitten. Heel spannend allemaal dus.

In ieder geval was het prima weer om te lopen. Jolanda was al heel vroeg de deur uitgegaan voor ook een Lange Duurloop, dus ik pakte rustig mijn spullen en begon aan de run. Ik liep best lekker, alhoewel ik de 10 kilometer van gisteren nog goed voelde zitten in mijn bovenbenen. Omdat ik van plan was om ver van huis te belanden, moest ik wel zeker weten dat het goed zou gaan met de blessure die nog een knoopje in mijn bovenbeen achter heeft gelaten. Dus ik deed wat wisselingen in tempo aan het begin van de loop. Dat voelde allemaal wel goed, dus kilometer na kilometer liep ik in een rustig tempo door. Na 20 kilometer versnelde ik iets, waardoor het net wat ongemakkelijker begon te voelen en ik in een andere HS zone uitkwam. Op dit tempo liep ik de laatste kilometers uit en kwam thuis met een mooie 25 kilometers op de teller. Kilometers die meetellen in de aanloop naar de Halve Marathon in IJsselstein over 2 weken en de Marathon in Amersfoort op 10 Juni.

Onderweg hoorde ik verschillende aanmoedigingen als : Zet hem op, en Goed zo en "Je bent er bijna", dat stimuleert allemaal erg om lekker door te lopen, ik begin nog enthousiaster te worden over Looptijden!

Al met al dus een heerlijk hardloopweekend gehad met een respectabele 35 kilometers op de teller. Ondanks dat alles wel gevoelig is, heb ik geen last van blessures gehad. We zijn dus weer onderweg!

Pre-run IJsselsteinloop

Foto: @Loopmaatjes www.loopmaatjes.nl

Vandaag met een aantal Loopmaatjes de Prerun gelopen van de IJsselsteinloop 10 KM.
Zelf hoop ik op 26 Mei de halve marathon te lopen in IJsselstein, maar de meeste mensen kiezen toch voor de 10 kilometer. Ik heb hem vorig jaar gelopen en ken de route dus goed, daarnaast woon ik in Ijsselstein, waardoor ik deze route zelf ook vaker loop.

Via Twitter werd er gesproken over de Pre-Run en Marteijn, met het @loopmaatjes Twitteraccount gaf er verdere bekendheid aan. Dus vandaag om 10 uur stonden er in de ochtendkilte (want koud was het wel) zoń 11 lopers bij elkaar om samen de route te gaan lopen. Een echte tempo afspraak was er niet, meestal gaat dat automatisch op basis van wat de mensen zelf aangeven, zo ook vandaag.

Ook loopmaatje Ron was weer van de partij, evenals Barry, Marteijn, Marianne, Marcel en een aantal mensen, die ik nog niet kende, maar nu ook tot de loopmaatjes mag rekenen. (We smeren ze nog wel een keertje een shirt aan :).

We liepen heerlijk, de temperatuur was lekker, de zon kwam er af en toe bij, zodat het een aangenaam loopje is geworden. Omdat het tempo voor mij rustig was, kon ik lekker bijkletsen met een aantal mensen in de groep. Dat was gezellig en daardoor was het loopje alweer over, voor ik er erg in had.

Weer bij het Fulcotheater aangekomen, namen we weer afscheid en ging een ieder weer zijn of haar eigen weg. Zeker voor herhaling vatbaar!



Morgen staat er weer een langere loop op het programma in aanloop naar de Halve marathon van IJsselstein en de marathon in Amersfoort op 10 Juni. Donderdag is dan de dag dat er een lange duurloop uit zal moeten komen, om niet te ver achter te raken op het schema voor de marathon, die door de blessure toch al niet optimaal is geweest!

Maar al met al dus erg fijn gelopen, zonder veel pijntjes, dus dat is alweer pure winst!

Eerste Training 020 Groep

Vandaag hebben we de eerste training afgerond van de 020groep. Nee dat heeft niets te maken met de supporters van die grote Amsterdamse voetbalclub, maar met een groep hardlopers die in de marathon van Amsterdam samen een tijd neer willen gaan zetten van 3:40. Vandaag liepen we met Martin, Niels, Edwin, Ron, Bart (een loopmaatje van Martin) en ondergetekende uiteraard. Er waren helaas wat afmeldingen.

Het begon allemaal op een zeer professioneel ogende manier met 10 minuten inlopen op een rustig tempo. Daarna volgde er dynamische stretch oefeningen, iets waar ik wel wat van heb geleerd en mij beter beviel dan de rekoefening voor de Utrecht marathon, waarbij ik mijn rechterbeen bijna van de romp af had gestrekt :). Daarna volgde er loopscholing, weer een aantal oefeningen die ik in de praktijk toe kan passen. Toen begon het echte werk 4 x 4 minuten interval op een erg hoog tempo, waarbij voor mijn gevoel alles in het mulle zand van de duinen loodrecht omhoog liep. Hier moest ik me noodgedwongen wel elke keer terug laten zakken, omdat de blessures dat gewoon nog niet toelieten, en je moet goed naar je lichaam luisteren om niets stuk te maken.

Tussen de snelle stukken liepen we telkens even 2 minuten uit, en die had ik ook even nodig om weer bij de groep te komen. In het midden van de training maakten we nog even snel een foto bij het loslopend wild. Daarna werd het nog pittiger, want er volgde nog een keer 4 x 4 minuten interval, eindigend in telkens nog een extra tempoversnelling. Ik kon op zich wel aanhaken, maar moest op de momenten waar het te steil omhoog ging dan weer even afhaken en later weer bijkomen. Maar het voelde allemaal erg goed en ik voel de kracht alweer terugkomen. Bart had wat problemen met zijn achillespezen na de aanschaf van nieuwe schoenen en ging iets eerder richting de auto.

Ik moest vaak tot het maximale gaan en dat kun je in de hartslag grafiek dan ook wel zien.

Na opnieuw een foto met ditmaal de loopmaatjes shirts zouden we nog even rustig uitlopen. Nou ja dat kun je vergeten als je Niels het tempo laat bepalen, want gemiddeld boven de 12 kilometer per uur, is natuurlijk niet echt zone 1 :)

We werden nog even uitgenodigd bij Martin thuis waar we een ware tractatie voorgeschoteld kregen: Een  "Beverwijkse appel Kanjer". En die ging er wel in met een lekker bakje koffie na al die inspanningen. Na gezellig even bijgekletst te hebben en met dank aan Martin en Lia, ging ik samen met Ron weer richting IJsselstein. Ik kijk terug op een fijne, zware training met hele fijne Loopmaatjes. In Juli volgt de volgende training, in Juni slaan we een keer over en dat is maar goed ook, want 10 Juni hoop ik de 42.195 vol te maken in de marathon van Amersfoort. Maar eerst 26 Mei nog de Halve marathon in IJsselstein, een thuiswedstrijd dus.

Maar wat een schitterende route in het duingebied hebben we weer gelopen in het mooie Heemskerk, dat is alleen al het duinkaartje wel waard, ik hoop dat het bijdraagt om dit gebied voor altijd zo mooi te houden!