woensdag 21 december 2011

Vooruitkijken


2012

Zo aan het eind van elk jaar kijk je bewust of onbewust toch altijd even terug op het afgelopen jaar. Prive was het voor mij een erg goed jaar met vooral veel sportieve hoogtepunten. Ook is het koken dit jaar een erg leuke hobby geworden, waarin vooral gezonde ingredienten een plaats hebben gekregen.  


Maar even terugkijkend: In januari 2010 heb ik dus besloten in 2013 de marathon van New York te gaan lopen. Een doelstelling die toen nog ver weg leek. Als verstokte roker, met behoorlijk overgewicht en een zeer ongezond leefpatroon leek het een nagenoeg onhaalbaar doel.
Nu in December 2011 is het doel al veel verder dichtbij gekomen. Niet alleen omdat we al bijna twee jaar verder zijn in de tijd, maar zoals al eerder in deze blog verteld door radicale veranderingen in mijn (ons) leefpatroon.

Omdat de vorderingen toch wel wat sneller gaan dan ik had gehoopt, heb ik besloten de doelstellingen wat bij te stellen. In januari 2012 begin ik dus al de echte voorbereiding naar een marathon.
Dit gaat een thuiswedstrijd worden in Utrecht. En niet eind 2012, maar al in April.
Ik twijfel nog wel of het doel gaat worden deze marathon gewoon uit te gaan lopen, of stiekem toch een doelstelling neer te leggen om in ieder geval de eindstreep binnen de 4 uur (of nog eerder?) te halen. Ik schuif de beslissing gemakshalve nog maar even voor me uit.


De grootste afstand tot nu toe was een recreatieve zondagochtend loop van 30 kilometer in 2:51, dus wel onder een schema van 10 km per uur. Ik kan me alleen nog wel herinneren waar de pijnpunten zaten.

Bij ongeveer 18 kilometer de eerste dip, die met behulp van een energiereep en wat water overwonnen werd. Maar zoń 10 kilometer later was alle energie weg uit mijn lichaam en ik kan me herinneren dat het toen vechten werd. Daar hielp geen gel of energie boost me meer overheen.

Dus het gaat trainen worden en kilometers maken. Maar ook aan de “energiekant” de conditie moet gewerkt gaan worden. Dit zal door middel van vooral intervaltrainingen gerealiseerd moeten gaan worden. En alle ervaren marathonlopers wijzen me op een goed schema, dus ook daar zal ik aan moeten.

In ieder geval heb ik twee 30 kilometer lopen kort na elkaar “geboekt” in de voorbereiding om mijn lichaam eens goed te laten wennen aan de lange afstanden. Dit gaat in Februari gebeuren, zodat elke vorm van herstel ook nog mogelijk is.

12 Februari vindt zoals in een eerdere blog al gemeld, de “groet uit Schoorl” run plaats door de bossen en het duingebied. Het gaat afzien worden zo'n afstand door het moeilijke parcours, maar past erg mooi in de voorbereiding.

Op Zondag 26 Februari gaat er een 30 kilometerloop over de afsluitdijk plaats vinden. Een initiatief van een aantal twitteraars, die ik graag persoonlijk ga leren kennen. Na afloop is er pasta eten met z'n allen, ook dat is een leuk vooruitzicht.

Ik heb redelijk bewust twee zware lopen achter elkaar gepland, omdat dit dan een uitstekende graadmeting wordt hoe ik er voor sta. Hoop dat de blessures uit blijven in ieder geval :)

Daarnaast word het tijd om ook eens op een korte afstand een tijd neer te zetten. Dus ergens een 5 km lopen. Dit is wel eigenlijk tegen mijn principes, het kost veel moeite om naar de wedstrijd tie te gaan, een klein half uur te lopen en vervolgens weer naar huis te gaan. Ook een PR op de 10 kilometer mag wel weer eens aangescherpt worden. De komende tijd zullen we dit maar eens gaan realiseren.

Kortom het nieuwe jaar gaat een jaar vol sportieve uitdagingen worden. Hierbij mijn voorlopige kalender voor 2012:



DatumOmschrijvingStatus
31-12-2011Oliebollenloop SchoonhovenGepland
12-02-2012Groet Uit Schoorl Run (30 km)Gepland  

26-02-2012AfsluitdijkIngeschreven  

09-04-2012Utrecht Marathon (marathon)Ingeschreven  

26-05-2012IJsselsteinloop (halve marathon)Ingeschreven  

Ik twijfel nog aan de Florijn Winterloop op 07 Januari 2012, naar zeggen is dit een erg leuke loop die je zowel in 10 EM als 25 kilometer kan lopen.


2012 gaat hoe dan ook weer een jaar vol uitdagingen worden voor mij, op heel veel gebieden.

zondag 18 december 2011

De ban gebroken

Op 17 December 2011 was het weer tijd voor een wedstrijd hardlopen.
Dit keer stond de Linschotenloop op het programma.
Ik had me al een tijd geleden ingeschreven voor de halve marathon. De eerste officiële wedstrijd voor mij op deze afstand. Eerder had ik al drie keer de tien kilometer gelopen en de tien Engelse miles op het mooie parcours van het Lint in Vleuten.
Omdat ik ten tijde van de inschrijving mijn eigen Championchip nog niet had, moest ik een huurchip kiezen. Hierdoor kreeg ik mijn startnummer niet thuis gestuurd. En dat heb ik geweten. Toen ik ruim op tijd in Linschoten aankwam, moest ik eerst ruim twintig minuten op zoek naar een parkeerplaats. Het was zo druk in Linschoten dat ik ruim tien minuten moet lopen naar de startplaats. De schrik was groot toen er ook nog een immens lange rij wachtenden stond om de start nummers af te halen. Opnieuw twintig minuten in de rij dus. Nadat ik mijn startnummer had gekregen, bleken ook de speldjes op te zijn, dus maar weggefrommeld in de kleding.
Ik ben nog even snel terug naar de auto gerend, om wat spullen weg te brengen en kwam dusdanig laat weer terug dat ik helemaal achteraan mocht plaatsnemen voor de start. Deze werd ook nog eens uitgesteld vanwege de vertragingen bij het afhalen van de startnumes.
Uiteindelijk na helemaal afgekoeld te zijn, klonk dan het startschot en na enkele minuten leek er beweging in te komen.
Het duurde enorm lang voordat iedereen kon lopen en na de start lag het tempo direct erg laag, onder de 9 kilometer per uur. Ik besloot geen halsbrekende toeren uit te halen over de smalle wegen langs het water en draafde rustig mee.
Omdat de wegen erg smal waren duurde het ruim zes kilometer voordat er wat gaatjes vielen en ik het tempo door mensen in te halen boven de 10 kilometer wist te krijgen. De volgende drie kilometer kenmerkte zich door hier en daar wat gaatjes, waardoor je erg wisselend liep qua snelheid en ik merkte dat dit veel energie kostte.
Ik passeerde het 10 kilometerpunt in 1:01, om troosteloos van te worden. Maar omdat het lopen wel erg makkelijk ging toch besloten het beste ervan te maken en er vol voor te gaan. Het tempo liep op naar zo'n 12 km per uur en ik begon in mijn ritme te komen. Bij het 15 kilometerpunt bleek ik al veel goed gemaakt te hebben van de tijd en versnelde nogmaals. De gemiddelde snelheid zakte nu niet meer onder de 13 km/uur, maar mijn hartslag ging wel vrij snel omhoog. Toch hield ik deze snelheid vol tot het einde en passeerde steeds meer mensen. De ruimte was nu ook veel groter. Met een laatste inspanning werden ook de moeilijkste kilometers over een eindeloze weg en tegen een straffe wind in, volgemaakt. Eindelijk was daar de finish. Op het scorebord stond nu 1:48:56. (Netto 1:47:11). En dat betekende dat eindelijk de ban doorbroken was, ik had nu gemiddeld 11.8 kilometer per uur gelopen in plaats van de 11.7 uit alle voorgaande wedstrijden. En ik ging makkelijk op deze eerste officiële halve marathon.

Je vraagt je alleen wel af, wat nu als ik vanaf het eerste moment tempo kon maken. Of liep ik me dan stuk? We zullen het niet weten, net als de Bietensap die ik de hele week gedronken had. Het nieuwe wondermiddel van hardlopers. Zou het geholpen hebben. Of niet? Het voelde wel alsof het makkelijker ging.

Ik ga me nu langzaamaan richten op mijn eerste marathon in April in Utrecht. Tussendoor nog een aantal hele leuke uitdagingen, zoals de 30 km van Groet uit Schoorl en de Afsluitdijkrun met een aantal hele leuke mensen die ik inmiddels van twitter ken. Maar eerst de oliebollenloop op oudjaarsdag in Schoonhoven maar. Die is gewoon leuk, of zal ik toch weer proberen.....

Tot de volgende blog, die ik met een vol glas bietensap ruim 10% sneller zou moeten kunnen schrijven dan de voorgaande.