Dam tot Damloop 2012

Zondag 23 September werd de Dam tot Damloop gehouden, een van de grotere evenementen in Nederland, waar ruim 50.000 hardlopers aan meedoen. Dit jaar was ik er een van. Door een dreigende overbelasting had ik wat gas terug genomen afgelopen week en was ik benieuwd of dit na de zware loop in Nieuwegein vorige week effect zou hebben.

Al vroeg ging ik richting Zaandam. Ik had besloten om de auto ergens in de buurt van de finish te zetten. De loop gaat immers van Amsterdam naar Zaandam (Dam tot Dam). Ik was al ruim op tijd in Zaandam en na wat verkeersomleidingen, vond ik een plek voor de auto, ongeveer een kilometer van de finish. Ik bleef nog even om te kijken of ik nog bekenden zag finishen, maar door de drukte was dat niet het geval. Daarom besloot ik vast in een pendelbus richting Amsterdam te gaan. Ruim een uur voor de start liep ik op het station in Amsterdam, waar het in ieder geval warm was binnen.

Buiten was het kil, maar wel droog. Ik loop niet vaak warm voor een wedstrijd, maar doordat ik wat gevoelige kuiten had en ik tijd moest doden, toch maar wat stukjes warm gelopen. En ik voelde me heel goed, het was gezellig in Amsterdam, druk en ik had er enorm zin in. Ongeveer een half uur voor de start ging het startvak open en ik ging vast in het groene vak staan (behorende bij de opgegeven eindtijd van ca 1:18). In het startvak was het gezellig, de speaker deed zijn best en er was gezellige muziek, waarop je automatisch moest gaan bewegen. Eindelijk klonk het startschot en mochten we na het aftellen van 10 naar 1, in beweging komen.

Al snel na de start gingen we de tunnel in en stopte alle indicatie van tijd, omdat GPS daar wegvalt. Na de tunnel op een kilometer of twee, werd duidelijk dat ik een snelle start had gemaakt. Sneller nog dan vorige week in Nieuwegein op de 10 kilometer. Dat ging dus veel te hard, dacht ik nog, maar zowel mijn hartslag als mijn gevoel lieten merken dat ik weliswaar hard liep, maar geen problemen had. "Gewoon gaan en zien waar we uitkomen", dacht ik nog en liep in hetzelfde tempo door met de meute. Toen ik de 5 kilometer passeerde zag ik dat ik een tijd liep van 22:32, echt veel te snel. Maar ik voelde me nog steeds goed, dus gaan met die banaan :)

De 10 kilometer passeerde ik in een tussentijd van 45:41, zowaar een neiuw PR als het een 10 kilometer was geweest. Maar het waren 10 Engelse mijlen, ik moest er nog zes! Voor het eerst merkte ik wat terugval, daarom besloot ik mij te focussen op iemand voor me die een mooi tempo liep en tegen zijn medeloper riep dat ze mooi op schema liepen voor de 1:16:00. Prima tijd, dacht ik en haakte aan. Maar ik voelde dat ik meer had vandaag, loslaten en een nieuw doel kiezen, ik zou toch niet onder de 1:16 gaan lopen? Langzaam maakte ik me los van het groepje waar ik een tijd in had gelopen en haalde achterblijvers in van de businessrun. Ik haalde wel erg veel mensen in op dat moment, ook van mijn eigen startvak zag ik. Volhouden, om de paar kilometer stond nu wel een DJ met gezellige muziek, waterposten sloeg ik maar over, nu loop ik me helemaal leeg, ik ga ervoor.. De laatste kilometer, versnellen?  ik versnelde inderdaad, hoe kan dit, ik zag de finish en drukte de Garmin uit.

Ik dacht een tijd te zien van 1:13, maar zonder bril is dat lastig te zien en het scorebord stond op een andere starttijd ingesteld. Ik wist dat ik een hele dikke PR had gelopen. Afwachten maar op de officiele tijd. De lange wandeling begon richting de auto en ik herstelde snel, heel snel. Misschien wel het gevolg van een nieuws sportdrank waar loopmaatje Ron mij recentelijk op wees. Deze geeft bescherming aan je spieren tijdens het lopen. Nou ja alle beetjes helpen nietwaar. Ik stelde via twitter deze en gene op de hoogte dat ik binnen was en erg goed had gelopen, daar had ik alle tijd voor, want het duurde een uur om Zaandam uit te komen.

Thuis eerst gegeten en daarna de gegevens uit het Garminhorloge online gezet (1:13:54). Inmiddels was mijn officiele tijd online gekomen: 1:13:59. Ik bleef minutenlang naar het scherm staren en inmiddels kwamen alle felicitaties binnen via Twitter, email en Facebook. Wat een tijd! Wat een PR, die had ik met 8 minuten naar beneden gelopen. Dit geeft veel vertrouwen richting de Marathon van Amsterdam! Maar eerst volgende week een favoriete loop van me, de Singelloop in Utrecht. Mijn doel staat hier op 00:46:00, weer een nieuw PR, mocht ik dit halen. We moeten dus weer flink aan de bak Zondag en heb waarschijnlijk ook nog een Lange duurloop tussendoor. Ach we zien wel weer, zolang het plezier blijft, is er alles mogelijk, snel of minder snel!

Training voor de marathon

De voorbereidingen voor de marathon van Amsterdam in Oktober zijn begonnen. Samen met een aantal twitteraars bereid ik me voor op mijn 2e marathon dit jaar. Dat gaat zoals eerder al verteld, de marathon van Amsterdam worden. En we willen er ook nog eens een scherpe tijd gaan lopen. Alle reden dus om vroeg met de voorbereiding te beginnen onder leiding van onze eigen trainer Martin.

Dus deze zondag naar heemskerk samen met loopmaatje Ron uit IJsselstein. We waren als eerste aanwezig deze keer, maar hget duurde maar enkele minuten of daar kwam Martin ook al aan op de parkeerplaats. Kort daarna kwamen ook Edwin en Onno aan en op de valreep René. Een leuke groep dus.

Omdat niet iedereen hetzelfde tempo op de marathon gaat lopen, had Martin heel slim een programma in elkaar gezet met een extensieve duurloop, waardoor de twee groepen telkens weer bij elkaar konden komen. Er zaten delen bij die fors te noemen waren met het beoogde marathontempo van ca 11,5 km/uur. Toch ging het me makkelijk af.

Op ongeveer de helft deden we nog een paar snelheidsoefeningen, waarbij Martin, Ron en ik volgens mij wel over de beoogde 80% heengingen, haantjesgedrag waarschijnlijk, maar we naderden wel de 20 km/uur en dat voelde echt heel goed. Gelukkig bleven deze oefeningen niet in de benen hangen en konden we de overige 11 kilometer in steeds wisselende tempoś afronden.

Op het laatst, heb ik nog even een lus gemaakt met Ron met een paar kilometer op ca 12,5 km/uur om weer bij de groep aan te sluiten. Ook dit was te doen vandaag. We waren blijkbaar in vorm :)

Met ca 23 kilometer in de benen kwamen we weer terug bij de parkeerplaats.

Na afloop werden we nog even uitgenodigd bij Martin in de tuin en kregen wederom zo'n lekkere Appelkanjer voorgeschoteld. Wat een genot. Na even bijgepraat te hebben met elkaar en met Lia, de vrouw van Martin, gingen we met een goed en voldaan gevoel weer richting IJsselstein. Deze training zit er ook weer op, begin Augustus volgt de volgende weer. Ik kijk er nu al naar uit :)

Loopmaatjes Meet & Run Amelisweerd

Vandaag een lekker stukje wezen lopen met een aantal loopmaatjes in het mooie Amelisweerd in Utrecht. Het was er behoorlijk modderig na de vele regen van de afgelopen periode. We spraken af langs de boszoom en toen ik aankwam, nadat ik een beetje verkeerd was gereden, stond iedereen al startklaar.

De loop heb ik gedaan met @arnecoomans @h_rusman @mmout @C_Hiemstra @PSjoer. We waren zeker niet de enige daar in het bos in Utrecht, want er liepen diverse groepen rond, al dan niet met een professioneel ogende trainer. Loopmaatjes initiator Marteijn zag dan ook wel gelijk de kansen voor het Loopmaatjes Initiatief.

De loop zelf ging in een lekker relaxed tempo voor mij, met tussendoor nog wat rek- en strekoefeningen. Ik doe dat tegenwoordig maar heel voorzichtig mee, na de ervaringen voor de marathon in Utrecht.

Na een ruime 6,5 kilometer waren we alweer terug bij de auto en praatten we nog eventjes na. Daarbna ging een ieder weer zijn eigen kant op. Ik besloot met de auto nog even naar een leuke route te zoeken om de dag erna te gaan fietsen. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan, ruim 42 kilometer.

De marathon in Amersfoort

Om maar met de deur in huis te vallen: Mr. President, we've got ém!
De marathon Amersfoort zit er op en ik heb hem helemaal uitgelopen, alle 42 kilometers en de 195 langste meters in mijn leven ook :) Al vroeg stond ik naast mijn bed vandaag met veel onrust. Ik wilde rennen en veel ook. De afgelopen dagen had ik ook zoveel koolhydraten ingenomen, dat het bijna niet meer mogelijk was om niet te rennen. De benen waren er klaar voor, ik was er klaar voor en vandaag mocht het eindelijk.
De revanche van Utrecht, uitlopen was dus het motto, tijd maakte me niet zoveel uit. Ik had wel bedacht dat ik weg zou gaan op een schema van 4:00 en wel zou zien hoe het ging. Ik wist toen nog niet wat ik nu wel weet over het parcours in Amersfoort: Alle wegen gaan daar omhoog, en steil ook! En sommigen eindigen in een zandpad, waar je nauwelijks doorheen kunt ploeteren. 

Maar daar staat tegenover dat je door het dierenpark mag lopen en ook echt de dieren onderweg ziet staan. (Vandaag dus wel beren op de weg, maar dan de echte). En het publiek in Amersfoort wil ik toch ook even noemen, ik heb nog nooit zo'n publiek tijdens een loopevenement gezien, ze blijven klappen, roepen je naam, overal muziek. Die Amersfoorters weten er wel een sfeertje neer te zetten.

Het parcours voor de Marathon is in grote lijnen hetzelfde als de Halve Marathon, je mag alleen het rondje twee keer lopen. De tweede keer loop je dan weliswaar niet meer door het Duerenpark, maar je komt wel door een soort Loods, waar een DJ stond te draaien. Heel apart allemaal. 
Voor een PR hoef je er niet van start te gaan, want tenzij het je eerste is, zoals bij mij, ga je niet in de buurt komen van je beste tijd. Daar leent dit parcours zich niet voor.


Dan over de Marathon zelf, ik startte dit keer niet te snel en liep zonder pijntjes de eerste kilometers weg. Het was enorm druk, dus de eerste 10 kilometer liep je dan ook behoorlijk tussen de andere lopers in, waardoor het wat lastig was je eigen tempo te pakken. Maar ik kwam er niet voor een toptijd, wilde hem gewoon uitlopen en daardoor genoot ik er behoorlijk van. De benen voelden gewoon goed, ondanks dat er wat gemene bruggen in dat deel van het parcours zitten.

Na een kilometer of 18 nam ik de eerste gel, omdat ik voelde dat de energie wat weg begon te vloeien, de gel deed zijn werk en ik kon het beoogde tempo weer pakken. Bij zoń kilometer of 25 hoorde ik ineens een wel hele bekende stem naast me. Ik keek op en het bleek Loopmaatje Ron te zijn op de fiets. Net als in IJsselstein bleef hij tot het einde mee fietsen. Ik vind dat wel erg prettig, ondanks dat ik niet veel zeg. Ron weet ook perfect op de achtergrond te blijven, laat het initiatief aan je zelf over, dringt zich niet op, maar is er wel. Al met al dus erg prettig!
Hij maakte nogal wat foto's en filmpjes, ik ben benieuwd, want ze zullen niet allemaal even fris ogen :)

De kilometers omhoog begonnen nu ook de tweede ronde, ongeveer 8 steile kilometers omhoog met maar een heel klein stukje vlak ertussen. Dit is werken, keihard werken. En als je dan boven denkt te zijn, ga je de zandbak van de Leusder hei in, die ik nog zo goed ken van mijn diensttijd. Ik heb er wat rondgehold in die jaren, met en zonder bepakking. 


De laatste kilometers waren zwaar, al dat klimmen omhoog en het mulle zand hadden wel het nodige gevergd van de energie en tegen de 38 kilometers had ik de gels opgebruikt. Gelukkig had Ron er nog een in de aanbieding (komt wel weer terug Ron, en heb ook nog steeds een stapel Poncho's liggen) Het gaf weer de energie om door te gaan en gelukkig kwam er ook een stuk naar beneden dit keer. Omdat er een grasveld naast de weg lag, besloot ik over het gras te rennen naar beneden, zodat mijn knieën een beetje ontzien zouden worden, terwijl je dan wel snelheid kunt maken. Dat werkte wel want ik liep aardig in op wat voorgangers. Daarna mochten we weer aan een klim omhoog beginnen. 

Na een tijdje liepen we de bebouwde kom weer binnen en dat waren de laatste kilometers. Nu kwam het aan op karakter, alles was leeg, de Amersfoorters slepen je er echt doorheen op dat punt. Ron bood nog een gel aan, maar ik had een medeloper in het vizier, die ik nog wilde inhalen, en dat lukte ook nog. Ik zag hem gedurende de hele marathon wel ergens in de buurt, hij liep dus hetzelfde tempo, en ik zou van hem winnen. Punt En zo geschiedde het ook.


Eindelijk was ik bij de 42 kilometer, en toen begonnen de langste 195 meter van mijn leven. Ik zag de tijd en wist dat het net niet was gelukt om binnen de 4:00 te blijven, maar dat ik zo dicht in de buurt was had ik ook met dit parcours niet voorzien. Dus niet zeuren over die sub 4 nu in je eerste marathon, die loop ik in Amsterdam echt wel.


Al met al heb ik ervan genoten. Als ik de hartslaganalyse zie hadden die 38 seconden er makkelijk nog afgekund, maar ach: Ik heb hem uitgelopen!

Lintloop 2012: De leegloopwedstrijd

Vandaag 03-06-2012 was mijn laatste wedstrijdje voor de marathon van Amersfoort en de zogenaamde "Leegloopwedstrijd"

De bedoeling van een leegloopwedstrijd is dat je even alle koolhydraten uit je lichaam verbrand, zodat je drie aansluitende dagen in kan gaan, waarin je weinig koolhydraten eet. De laatste drie dagen voor de marathon eet je dan juist weer heel veel koolhydtraten, zodat je lichaam het tekort aanzuivert en de juiste brandstof opslaat voor die immens lange afstand. Dit is nodig omdat je nu eenmaal niet voldoende koolhydraten in kan nemen om 42 kilometer lang voldoende brandstof te hebben, zelfs niet als je onderweg nog inneemt.

Ik had gekozen voor de 5 Engelse Mijlen, een afstand van 8.047 kilometer. Om drie redenen: Zo vlak voor de marathon wilde ik geen overbelasting gaan forceren. Daarnaast had ik de afgelopen week behoorlijk last van blaren, die ik had opgedaan tijdens de ruim 50 kilometer hardlopen van vorig weekend. En tot slot, het doel was de koolhydraten eruit te lopen, en dat doe je in het eerste half uur dat je loopt, daarna schakel je over op vetverbranding. Heel fijn als je af wilt vallen, maar dat stadium ben ik allang gepasseerd, ik zit al een jaar op mijn ideale gewicht.

Ik was redelijk vroeg en haalde mijn startnummer op zoń anderhalf uur voor de start. Ik kwam er achter dat mijn hartslagband nog thuis lag, en aangezien het bijna een thuiswedstrijd is (ik woon 10 minuten van Vleuten af) haalde ik deze nog even snel op. Omdat ik besloten had om een strak tempo van 13 km/uur te lopen, liep ik wel een beetje warm vooraf, anders gaat het te hard direct met koude spieren en loop je weer risico dat je blessures oploopt. En zo is gebleken, ik ben daar de laatste tijd gevoelig voor.

Het weer was gewoon slecht een half uur voor de start, het regende, het waaide en het was koud. Daarom had ik een wegwerp poncho aangetrokken, om zo in ieder geval droog te blijven, dat zijn toch fijne dingen, ik heb er voldoende liggen en moet er ook nog een paar teruggeven, die ik van loopmaatje Ron heb geleend, bedenk ik me nu. (note to self van maken maar weer :).

Ik stond redelijk vooraan bij de start, er waren ook maar rond de 200 deelnemers, waarschijnlijk viel het aantal deelnemers die zich ter plaatse wilde inschrijven erg tegen, omdat het weer nu niet echt uitnodigde om een lekker stukje te gaan rennen. Maar de Die-Hards waren er allemaal, inmiddels herken ik de gezichten wel.

Bij de start werd nog omgeroepen dat de Montfoortloop dit jaar niet doorgaat, dat is wel jammer, want deze route loop ik ook erg graag. Het is niet anders. Toen het startschot klonk gingen we ervandoor en verdwenen de eerste lopers al uit het zicht. Zij liepen een tempo dat een gewone sterveling als ik nu eenmaal niet kan lopen. Ik keek af en toe op mijn horloge en liep telkens ongeveer tegen de 13 kilometer per uur, of iets eronder, prima tempo. Halverwege de route stond een verversingspost, die ik maar oversloeg, want een 8 kilometer loopje kan ik wel zonder water overbruggen en had natuurlijk vantevoren wel voldoende gedronken.

Eigenlijk kwam ik geen moment in de problemen, de snelheid bleef goed, ondanks het gebrek aan training deze week en de blaren voelde ik wel, maar deden geen gekke dingen, doorlopen dus maar. Toen ik goed en wel warm was gedraaid, kwam de finish al in zicht. Het is toch niet helemaal mijn ding die korte, snelle loopjes, maar je hebt ze wel nodig.

Ik kwam aan de finish in 00:37:22, een mooie tijd met ruim 12,9 km/uur gemiddeld, redelijk vlak gelopen. Het bleek de 37ste tijd van de 181 deelnemers te zijn, een voor mij prima resultaat, meestal zit ik zo op de helft van de deelnemers.

Al met al vind ik de Lintloop een hele leuke, kleinschalige loop op een heel fijn parcours. De hele weg loop je autovrij en op een mooi gladde weg tussen voldoende groen in om het net niet saai te maken. De organisatie is prima in orde en de lokatie in het Desto Paviljoen is voorzien van alle gemakken. Dit is er eentje die ik elk jaar standaard op de agenda ga zetten. Ondanks het weer :)

Thuis aangekomen, besloot ikm toch nog een klein rondje van 5 kilometer uit te gaan lopen. Op de terugweg zag ik een bekende gele jas en dat bleek inderdaad loopmaatje Ron te zijn. Hij had mijn route gezien via de app van Looptijden en besloot even langs te komen. Omdat ik bijna thuis was, de uitloopronde gestopt, even bijgekletst en rustig naar huis gelopen. Al met al een geslaagde dag. Volgende week zal het een stuk moeilijker worden, dan moet ik er namelijk 42 gaan lopen. En dat is nu eenmaal een heel ander verhaal :)

IJsselsteinloop 2012

Zaterdag 26 mei werd in IJsselstein weer de IJsselsteinloop gehouden. Uiteraard liep ik ook weer mee en dit jaar koos ik voor de Halve Marathon. Vorige week hadden we met een stel Loopmaatjes al de route voor de 10 km eens verkend. De route van de Halve marathon ken ik heel goed, omdat ik hem regelmatig loop, maar dan in omgekeerde volgorde.

Het was snikheet deze dag, ruim 26 graden en daardoor had de organisatie maatregelen getroffen: Gratis petjes, meer drankposten en in samenwerking met de Brandweer ook een aantal sproeiers. Geen overbodige luxe, gezien de eerdere situaties bij deze loop in het verleden. De organisatie van de IJsselsteinloop is volgens mij de beste die ik ken, aan werkelijk alles is gedacht. Je kunt je in een mooie lokatie omkleden als je wilt (ik woon er toevallig 10 minuten vandaan), er is altijd voldoende parkeerplaats, eten en drinken en de weg is overal keurig afgezet. Dat laatste is ook niet zo vreemd, aangezien de organisatie in handen is van ons regionale politiekorps.

Op de ochtend zelf hadden we nog even snel een tweetup met een aantal Loopmaatjes van Twitter, even gezellig bijkletsen over de gezamenlijke hobby, voordat iedereen weer zijn eigen weg en route ging. Omdat er voldoende stemmen (likes op Facebook) binnen waren gekomen, konden ook de gebruikers van de app Looptijden gebruik maken van Livetracking, zodat mensen thuis via de pc de lopers konden volgen op een kaart van de omgeving, het biedt een leuke extra voor de thuisblijvers! Ik maakte er ook gebruik van en het werkte wederom perfect.

Om 11:00 startte de 10 kilometer loop en ik kon Loopmaatjes Ron en Ronald nog even aanmoedigen toen zij langskwamen. Zelf startte ik om 11:25 voor en zware 21 km loop op het heetst van de dag. Ik kwam nog een aantal bekenden tegen, waaronder Jan Spliet uit IJsselstein. Deze man is toch een soort wonder voor mij. Hij vertelde mij dat hij een beetje teleurgesteld was dat hij vorig jaar zijn allereerste Marathon in Amsterdam net niet onder de 3 uur had gelopen (zo dan) en dat hij swinters niet ging lopen omdat hij een hekel aan de kou heeft. maar op de HM in IJsselstein was hij er weer bij en liep uiteindelijk een tijd die goed was voor de 9e plaats.
De kanonnen gingen razendsnel vanaf de eerste lijn van start en ik zag ze redelijk snel uit het zicht verdwijnen.

Zelf liep ik een vrij strak schema op mijn huidige PR, zodat als het meezat ik nog iets zou kunnen versnellen aan het einde om zo nog net een nieuw PR te kunnen zetten, mocht het allemaal goed voelen. Maar de omstandigheden waren zo zwaar bij deze temperaturen, dat ik halverwege besloot geen risico's te nemen met over twee weken al de marathon in Amersfoort. Ik liet het tempo terugzakken van ca 12 km/uur naar 11 km/uur en besloot hem rustig op deze manier uit te lopen. En dat was maar goed ook want  met de kilometer werd het zwaarder. Gelukkig waren er echt overal drankposten te vinden, zelfs bewoners langs de route hadden sproeiers neergezet en verzorgden sponsjes en water. De organisatie had geen enkel risico genomen, dat was wel duidelijk.

Ik liep gestaag door en begon ook wat mensen in te halen die het te zwaar kregen in deze warme omstandigheden. op zoń 6 kilometer voor de finish zag ik ineens een bekend gezicht. Het was Loopmaatje Ron die met de fiets daar stond en al foto's makend een tijdje meefietste.

De laatste kilometers was de energie helemaal op, ik was vergeten een gel in te nemen die ik wel bij me had, en kon ook dit tempo niet echt meer lekker bijbenen. Dus niets forceren en rustig uitlopen, omdat de benen ook wat pijn begonnen te doen en ik daar tegenwoordig erg snel op focus na de blessure.

Bij de finish zag ik dt de tijd eigenlijk helemaal niet zo tegenviel en maar 1 minuut van mijn PR af zat. Eigenlijk dus prima gelopen ondanks de enorme hitte en behoorlijke wind tegen op een groot deel van de route. Het was weer een enorm fijne beleving en volgend jaar zie ik alweer naar uit!