Het einde der tijden is aangebroken

Sinds maart loop ik al met een blessure, een vervelende zoals ik hier al zo vaak van me afschreef. Gisteren was het weer zover. De deurbel klinkt, ik sta op, loop naar de trap en zet mijn voet precies verkeerd neer: **kraak**. Een luid geluid, een stekende pijn en het zweet brak me uit. Ik strompel naar beneden en daar blijkt de afspraak voor mijn zoon te staan, die hem ook nog eens vergeten was. Al met al dus veel pijn om eigenlijk niets.

Omdat ik geen drie stappen achter elkaar kan lopen dus vanmorgen direct de huisarts maar gebeld. Bij Sportsclinic kan ik pas eind Juni terecht. De huisarts heeft opnieuw naar mijn voet gekeken en verdenkt mijn voet van een chronische peesschede ontsteking en ontsteking van de zgn. Tibialis Posterior, het verschijnsel van kraken hoort daarbij en ik heb geen pijn waar ik bij scheuring wel pijn zou moeten hebben. Aan de andere kant heb ik wel veel pijn, waar de pijn minder zou moeten zijn, dus zegt u het maar..
Het is verwant aan de zgn "Hielspoor", ook een vervelende en langdurige blessure waar veel loopmaatjes over mee kunnen praten. En dus ook net zo'n revalidatietraject.

Dus ik moet verder met het traject waarop ik al bezig ben. Maar zei de huisarts serieus kijkend : "op onze leeftijd moeten we ook accepteren dat sommige dingen niet meer kunnen". Zei hij nu net dat ik wellicht niet meer kan hardlopen?

Om een lang verhaal kort te maken, ik heb verkeerde en doorgezakte voeten, mijn knieën staan verkeerd naar binnen, enkels krijgen teveel druk. Of ik wel goede aangepaste schoenen heb. Wel kwam boven water dat ik beter nooit meer op minimalistische schoenen kan gaan lopen. Ik kan beter de versie met de hogere hak gebruiken, aangepaste zolen en moet leren recht te lopen. Ja daar was ik dus met de manueel therapeut allang mee bezig toen de ellende begon. Maar goed het advies is dus, aangepaste schoenen, zooltjes, drie keer per dag ijs erop, ibuprofen als pijnstiller en ontstekingsremmer en rust, rust en nog eens rust. Eigenlijk wat de specialist bij Sportsclinic ook al voorzichtig zei. Maar wel snel weer bewegen zodra het kan! Gelukkig zijn ze het daarover ook eens.

En ik loop best fijn op schoenen met een wat lagere hak, de Saucony met een heeldrop van 4 mm en ik heb ook een paar die 8 mm heeldrop heeft. Niet meer doen is het advies en blootsvoets op de loopband al helemaal niet. Nee ik zal het in de toekomst moeten doen met fietsen en zwemmen, misschien kleine stukjes hardlopen, maar moet me er niet teveel van voorstellen op "mijn leeftijd".




Toen ik 12 was, ben ik ooit in Italie van een berg gekieperd met een skatebord, tja die weg ging steeds naar beneden en ik dus net zo lang sneller totdat ik de bocht uitvloog. Ik raakte een boom op 4 meter hoogte en kwam daarna automatisch beneden terecht. Knie naar de klote en de mededeling dat ik misschien wel nooit meer normaal zou kunnen lopen. Ik moest er na het voltooien van mijn eerste marathon nog eens aan terugdenken.

Dus einde hardloopcarriere, dat gaat het niet worden voor mij, ik accepteer dat niet en ik kan het opbrengen heel lang rust te nemen om daarna weer op te gaan bouwen. Ik kom terug, ik ga weer een marathon lopen, al ben ik 80 jaar oud!
Stoere praat natuurlijk voor iemand die zich heel naar voelt als hij niet kan hardlopen. Maar eind Juni weer naar Sportsclinic en kijken hoe we verder moeten gaan.

Voorlopig dus niet hardlopen en niet fietsen. Ik heb nog wel een paar leuke films staan, ook leuk in een snikhete zomer....