De bedoeling van een leegloopwedstrijd is dat je even alle koolhydraten uit je lichaam verbrand, zodat je drie aansluitende dagen in kan gaan, waarin je weinig koolhydraten eet. De laatste drie dagen voor de marathon eet je dan juist weer heel veel koolhydtraten, zodat je lichaam het tekort aanzuivert en de juiste brandstof opslaat voor die immens lange afstand. Dit is nodig omdat je nu eenmaal niet voldoende koolhydraten in kan nemen om 42 kilometer lang voldoende brandstof te hebben, zelfs niet als je onderweg nog inneemt.
Ik was redelijk vroeg en haalde mijn startnummer op zoń anderhalf uur voor de start. Ik kwam er achter dat mijn hartslagband nog thuis lag, en aangezien het bijna een thuiswedstrijd is (ik woon 10 minuten van Vleuten af) haalde ik deze nog even snel op. Omdat ik besloten had om een strak tempo van 13 km/uur te lopen, liep ik wel een beetje warm vooraf, anders gaat het te hard direct met koude spieren en loop je weer risico dat je blessures oploopt. En zo is gebleken, ik ben daar de laatste tijd gevoelig voor.
Het weer was gewoon slecht een half uur voor de start, het regende, het waaide en het was koud. Daarom had ik een wegwerp poncho aangetrokken, om zo in ieder geval droog te blijven, dat zijn toch fijne dingen, ik heb er voldoende liggen en moet er ook nog een paar teruggeven, die ik van loopmaatje Ron heb geleend, bedenk ik me nu. (note to self van maken maar weer :).
Ik stond redelijk vooraan bij de start, er waren ook maar rond de 200 deelnemers, waarschijnlijk viel het aantal deelnemers die zich ter plaatse wilde inschrijven erg tegen, omdat het weer nu niet echt uitnodigde om een lekker stukje te gaan rennen. Maar de Die-Hards waren er allemaal, inmiddels herken ik de gezichten wel.
Bij de start werd nog omgeroepen dat de Montfoortloop dit jaar niet doorgaat, dat is wel jammer, want deze route loop ik ook erg graag. Het is niet anders. Toen het startschot klonk gingen we ervandoor en verdwenen de eerste lopers al uit het zicht. Zij liepen een tempo dat een gewone sterveling als ik nu eenmaal niet kan lopen. Ik keek af en toe op mijn horloge en liep telkens ongeveer tegen de 13 kilometer per uur, of iets eronder, prima tempo. Halverwege de route stond een verversingspost, die ik maar oversloeg, want een 8 kilometer loopje kan ik wel zonder water overbruggen en had natuurlijk vantevoren wel voldoende gedronken.
Eigenlijk kwam ik geen moment in de problemen, de snelheid bleef goed, ondanks het gebrek aan training deze week en de blaren voelde ik wel, maar deden geen gekke dingen, doorlopen dus maar. Toen ik goed en wel warm was gedraaid, kwam de finish al in zicht. Het is toch niet helemaal mijn ding die korte, snelle loopjes, maar je hebt ze wel nodig.
Ik kwam aan de finish in 00:37:22, een mooie tijd met ruim 12,9 km/uur gemiddeld, redelijk vlak gelopen. Het bleek de 37ste tijd van de 181 deelnemers te zijn, een voor mij prima resultaat, meestal zit ik zo op de helft van de deelnemers.
Al met al vind ik de Lintloop een hele leuke, kleinschalige loop op een heel fijn parcours. De hele weg loop je autovrij en op een mooi gladde weg tussen voldoende groen in om het net niet saai te maken. De organisatie is prima in orde en de lokatie in het Desto Paviljoen is voorzien van alle gemakken. Dit is er eentje die ik elk jaar standaard op de agenda ga zetten. Ondanks het weer :)
Thuis aangekomen, besloot ikm toch nog een klein rondje van 5 kilometer uit te gaan lopen. Op de terugweg zag ik een bekende gele jas en dat bleek inderdaad loopmaatje Ron te zijn. Hij had mijn route gezien via de app van Looptijden en besloot even langs te komen. Omdat ik bijna thuis was, de uitloopronde gestopt, even bijgekletst en rustig naar huis gelopen. Al met al een geslaagde dag. Volgende week zal het een stuk moeilijker worden, dan moet ik er namelijk 42 gaan lopen. En dat is nu eenmaal een heel ander verhaal :)
Lekker gelopen weer !! Gaat steeds makkelijker... die marathon gaat vast geen probleem worden :-)
BeantwoordenVerwijderen