Sluizenloop in Nieuwegein 2012

Zaterdag 15 September was het tijd voor de jaarlijkse Sluizenloop in Nieuwegein.
De Sluizenloop heb ik in 2011 al een keer gelopen onder werkelijk vreselijke weersomstandigheden (regen en harde wind). De organisatie is in handen van AV Atverni en de route loopt langs de sluizen van Nieuwegein (hoe kan het ook anders) en het langste stuk loop je langs het kanaal. Een hele mooie route met een zwaar parcours door de open vlakte en de flinke hoogteverschillen. Ook een aantal Loopmaatjes kwamen aan de start in Nieuwegein, zoals Ronald en Ron. Bij de organisatie zag ik ook een aantal bekenden, waaronder ook een neef van Jolanda en Christine en Peter, waarmee ik al een paar keer gelopen heb in de buurt van IJsselstein. Omdat ik Ronald langs moest halen en dit niet geheel vlekkeloos ging, waren we nog redelijk laat om het startnummer op te halen. In het startvak kwamen we Ron tegen en zijn echtgenoot Ans, die ook deze loop zou gaan lopen. Wat direct opviel was het ontbreken van een chip op het startnummer. In tegenstelling tot vorig jaar was er geen electronische tijdsmeting. Zowel Ron, Ronald als ikzelf wilde ondanks het zware parcours, toch een poging doen om een PR te halen. De weersomstandigheden waren goed te noemen en een flauw zonnetje liet zich al zien.

Na de start ging de meute door een redelijk smal stuk, waardoor het was lastig was je eigen tempo te lopen. Al snel werd het parcours breder en kwam de doorstroming goed op gang. Ik zag Ron langs "vliegen", hij liep een enorm tempo in jacht op een tijd zo rond de 43 minuten. Ikzelf wilde proberen onder de 47 minuten te finishen en dat betekent een gemiddelde snelheid van zo'n 13 km/uur. De eerste 5 kilometers gingen goed, alhoewel de ademhaling redelijk hoog zat. Toen kwamen de echte hoogte verschillen bij de zgn. Plofsluis en werd het zwoegen. Kort daarna passeerden we de eerste verversingspost. Het zakje Runningwater dat werd aangereikt ontplofte in een grote wolk met water, en volgens mij is dat niet de bedoeling :) Hier nog ooit maar eens op oefenen.

De laatste paar kilometers was het beste eraf, maar al snel kwam Vreeswijk weer in zicht, nog even doorbijten, wat achterblijvers van de 5 kilometer inhalen en een eindsprintje naar de finish. Ik zag dat ik in zowel 46:34 als 36:12 over de streep kwam. Die laatste bleek dan de 5 kilometertijd te zijn. Dus missie geslaagd, keurig onder de 47 minuten en een dik PR. Mijn oude tijd was 48:30, dus bijna twee minuten van de tijd af. Loopmaatje Ron was al binnen en had een mooie vlakke race gelopen om vervolgens op 43:00 rond binnen te zijn.

Even later kwam Ans binnen met een supertijd van iets meer dan 55 minuten, dat uiteraard een dik PR betekende. Ronald bleek ook nog 4 minuten van de tijd van vorig jaar afgelopen te hebben en was dus ook tevreden.

Dus nu was het even afwachten wat de officiele netto tijd zou zijn, we waren immers achteraan gestart.  In de (voorlopige) uitslag kwam ik niet eens voor. Was wel benieuwd of dat opgelost gaat worden, want als ik een PR loop, wil ik ook wel graag dat deze min of meer officieel is. Uiteindelijk op zondagmiddag werd er een nieuwe lijst geplaatst, met toch een teleurstellende tijd. In de officiele uitslag staat 46:56, weliswaar onder de beoogde 47 minuten, maar bijna een halve minuut boven de bruto tijd, waar ik netto een eindtijd van ca 46:15 had verwacht. Nou ja wel een PR en een uitdaging om tijdens de Singelloop over 2 weken in Utrecht, onder de 46 minuten te duiken.

De Sluizenloop is verder een gezellige niet al te drukke loop, die ik elk jaar op de lijst zet, ook omdat het zo lekker dichtbij is. Volgend jaar hoop ik wel weer op een betere tijdsregistratie!

"Je loopt te snel om snel te lopen"

Al een tijdje ben ik bezig om me voor te bereiden op een aantal doelen die ik met hardlopen nog wil bereiken. Zo wil ik volgend jaar de Marathon van New York gaan lopen, een mooie uidaging voor iemand die de magische grens van 50 jaar gaat overschrijden en daarnaast dan ook zijn 25-jarig huwelijk hoopt te vieren. Dit jaar staat er ook al een Marathon op het programma, in Amsterdam in Oktober. En mijn PR op de 10 kilometer staat alweer vanaf eind vorig jaar, dat kan ook wel ietsje sneller. Om met die laatste te beginnen, ik krijg daar nog drie keer de kans voor, te beginnen met de Sluizenloop over twee weken al in Nieuwegein. Een week later is de Singelloop in Utrecht aan de beurt en aan het eind van het jaar in ieder geval die gezellige Oliebollenloop in Schoonhoven.

Iets in mij zegt dat mijn huidige PR van 48:30 niet zo lang meer zal blijven staan, immers in trainingen loop ik af en toe deze afstand al sneller. Maar toch je weet het nooit, de benen moeten goed zijn die dag en de omstandigheden ook, niet te warm, niet te koud, niet teveel mensen die voor je blijven lopen.

In ieder geval doe ik er alles aan om deze doelen te halen, met name het doel voor de Marathon in Amsterdam met diverse Loopmaatjes van 3:40:00 is er een om je gedegen op voor te bereiden. En dat doe ik dan ook, ik haal gewoon alles uit de kast straks en in de voorbereiding dus ook. Zo ben ik met de O2 Trainer bezig, nu al de tweede week, (hierover plaats ik een blog op de Loopmaatjes Google + pagina), ik ga denk ik maar weer aan de bietensap (baat het niet, dan schaadt het niet) en probeer mijn gewicht onder controle te houden, elke kilo zijn minuten op de marathon immers. Ook Taperen komt weer aan de orde.

Mijn nieuwste wapen in de strijd is een "Secret Coach", geen secreet, zeker niet, maar wel iemand die verstand heeft van de loopsport en dat ook bewezen heeft. Hij kijkt met mij mee en ontwikkelt een electronisch schema dat veel mensen moet gaan helpen, om doelen te halen en ik ben proefkonijn. En eerlijk is eerlijk, alles aan mijn lichaam laat voelen dat ik in vorm begin te komen, ik ben er nog niet, zeker niet, maar het gevoel komt eraan.

En overmoedig als ik ben, zal mijn trainingsprogressie gaan lijden onder mijn vooruitgang. Snapt u het nog?
Mijn "Secret Coach" kwam dan ook deze week na het bestuderen van mijn hartslag en snelheid tot de conclusie:

 "Je loopt te snel om snel te lopen"

WTF? Dat is het eerste dat ik dacht, maar het heeft dus alles te maken met de basissnelheid die je in huis hebt, dit is de snelheid die je heel lang kan volhouden, bijvoorbeeld handig als je een marathon loopt. Deze is bij mij uit de analyse gekomen als 11,2 km/uur. Mooie snelheid voor zo'n oude vent op zich bij een nette hartslag. Maar niet voldoende om de 3:40:00 te gaan aantikken in Amsterdam, daarvoor moet deze naar de 11:55 km/uur. Werk aan de winkel dus.

Maar in plaats van harder te lopen tijdens trainingen, werkt dat dus andersom, blijkt nu. Dit heeft alles te maken met je zogenoemde anaerobe drempel.

De anaerobe drempel is de overgang in het lichaam van het ene energiesysteem naar voornamelijk een ander energiesysteem. Wanneer je de snelheid in een training of in een wedstrijd opvoert, passeer je de anaerobe drempel of het omslagpunt. Wanneer je steeds intensiever loopt, gaat het lichaam over van aerobe energieleverantie naar voornamelijk anaerobe energieleverantie. Die overgang wordt vaak als niet prettig ervaren. Je loopt dan in een snelheid waarbij je jezelf veel vermoeider voelt dan ervoor. Je gaat snakken naar lucht, komt in een hoger ademhalingsritme, en voelt je langzaam verzuren. Topsporters kunnen ongeveer een uur net boven de anaerobe drempel sporten. Minder ervaren sporters hebben soms moeite om maar enkele minuten te lopen boven de het omslagpunt.

Ik zou dus 3 uur boven die drempel moeten lopen om de gewenste tijd te halen, en dat gaat niet lukken als een topsporter dit ongeveer een uur volhoudt. Dus de oplossing is zo simpel dat u en ik het hadden kunnen bedenken: Die drempel moet omhoog, Thatś it!

Hoe dichter je onder het omslagpunt traint, hoe sneller je wordt op de lange afstand. Het is dus van groot belang om te weten waar je verzuringdrempel ligt. Wanneer je veel traint boven het omslagpunt neemt de basissnelheid af en neemt de topsnelheid toe. Bij trainingen net onder het omslagpunt neemt de basissnelheid sterk toe. Wanneer je de intervaltrainingen zo dicht mogelijk bij de anaerobe drempel uitvoert, zal de basissnelheid dus toenemen. Maar dit werkt weer niet als je te veel in één ritme loopt, omdat je weliswaar veel kilometers net onder die drempel moet maken, maar net zo vaak de overgang moet stimuleren naar een andere verbranding. (Snapt u het nog?). Mijn opdracht is dus om de laatste 6 weken voor de marathon, bijna uitsluitend nog intervallen en wisselduurlopen uit te voeren en zoveel mogelijk net onder mijn drempel te lopen, en die gewenste snelheid is bij mij nu vastgesteld op 10,7 km/uur.
Fijn voor mij is dat deze snelheid ook de (gemiddelde) snelheid is die prettig voelt op de lange afstand, langzamer krijg ik allerlei pijntjes en sneller dan kom ik soms wat te kort aan het einde en kan ik in verzuring raken. Dus dat klopt wel met de berekeningen.

Maar zo simpel blijft het dus niet:

Wanneer je traint voor een marathon is het dus belangrijk niet teveel boven de anaerobe drempel te trainen. Deze snelheid of beter gezegd deze hoge intensiteit wordt immers ook niet behaald tijdens de marathon. Het energiesysteem dat tijdens het lopen van een marathon voor meer dan 99% de energie levert is het aeobe energiesysteem.
Wanneer je traint voor een 800 meter of een 1500 meter, is het trainen boven de anaerobe drempel van essentieel belang. Tijdens de wedstrijd loop je ook ver in de verzuring, dus moet je vooraf kennis maken met het lopen met melkzuur(lactaat) in de benen. 

Bij een 10 kilometerwedstrijd is de verhouding aerobe energieleverantie en anaerobe energieleverantie ongeveer 85-15.

verhouding gemiddelde energielevering hardloopwedstrijden

wedstrijd	aeroob	Anaeroob
1500 meter	50%	50%
5000 meter	80%	20%
10 kilometer	85%	15%
16,1 km	90%	10%
21,1 km	95%	5%
42,2 km	99%	1%

Dus de conclusie is dat ik (deels) zal moeten kiezen, optimale resultaten bij de 10 kilometer of op de Marathon.  Mijn hoofd zit nu even vol met deze hardloopwetenschap, dus ik ga er maar eens een nachtje over slapen.

Echte bikkels: De Weekend Marathon

Echte bikkels gaan gewoon een stuk hardlopen met de 33 kilometer van de dag ervoor  nog in de benen. En zo sprak ik met loopmaatje Ron af om zondagochtend 2 September de vermoeidheid uit de benen te gaan lopen.

In mijn schema was daarvoor wel ruimte:

In het schema van Ron stond eigenlijk een 5 kilometer, maar ook hij wilde er wel een weekend-marathon van maken: Een marathonafstand van 42,2 kilometer, maar dan met een overnachting ertussen :)

En zo stond Ron bij mij voor de deur en stond ik 100 meter verderop in de verte te turen of hij er al aankwam. Klein misverstand dat zo opgelost was en dus konden we de route gaan lopen die Ron wel vaker loopt. Elke kilometer versnelde we iets en lieten ons na een meter of 300-350 weer terugzakken naar een lager tempo. Al kletsend begon de verzuring uit de benen te trekken en voelden de benen steeds beter. Tot aan een kilometer of 8 voelde het allemaal erg makkelijk aan. Maar nu begon ik toech wel de 33 kilometers van gisteren te voelen.

Dus wat doe je dan: juist je gaat eens lekker versnellen, en nog meer. Weg met die pijntjes, laat die zuurstof maar komen en die benen maar binnenvloeien. Met een aardige piek tegen de 20 kilometer per uur voelde dat alweer beter. Ron vond dat wel een goed idee en zo besloten we de laatste versnelling ook nog maar eventjes door te halen. Wel grappig, want we kwamen in dat stuk diverse hardlopers tegen. Die moeten wel gedacht hebben dat we voor en wereldrecord probeerden te gaan of zo. Of misschien dat we knettergek waren. En eigenlijk ben je natuurlijk ook behoorlijk gestoord na een lange duurloop van 33 kilometer de volgende dag een versnelling van 65% in te zetten, waarvan akte!

In ieder geval kwam ik moe maar voldaan en zonder de vervelende verzuring in de benen weer thuis om te beginnen aan een rustige zondag. Dat hebben we dan wel weer verdiend!

Voorbereiding marathon van Amsterdam (3)

Weer een week verder in het schema voor de marathon van Amsterdam. Nog steeds heerst het paniekgevoel van de lat die te hoog ligt, maar ik heb wel besloten er in ieder geval alles aan te doen om richting de 3:40:00 te gaan. Dit zal dan moeten gebeuren met de Loopmaatjes Martin, Ron, Edwin en ook mogelijk Niels. Niels was geblesseerd geraakt na de avonturen op de Alpe duez, maar is nu hard op de terugweg om weer in vorm te komen. Wie weet lukt het hem om alsnog aan te haken.

Een nieuwe maand, nieuwe kansen en dus met de loopmaatjes op weg voor een lange duurloop van ruim 30 kilometer. Het was de eerste keer dat martin en Edwin in onze regio kwamen rennen, dus had Ron een mooie route uitgezet die het mooie poldergebied van de omgeving liet zien.

We hadden afgesproken dat we op een redelijk rustig tempo zouden starten en dan de laatste 10 kilometer zouden versnellen naar een hogere pace. Toen ik bij Ron aankwam, hij woont een paar straten verderop, waren Martin en Edwin al aanwezig en konden we vrij snel starten.

Ik had bewust schaarste in de energie ingebouwd, om zo de weerstand te trainen die je nodig hebt om de laatste kilometers van een marathon door te komen. Ik had ook geen gels bij me, maar wel voldoende water.

We liepen door de kleinere kernen van lopik, zoals Uitweg en Lopikerkapel, via Jaarsveld, lopik-Dorp richting Montfoort en hadden er plezier in. Al pratend slokten we de kilometers op en keken om ons heen. Het was ideaal loopweer, lekkere temperatuur, geen echt brandende zon, en droog. Vooral dat laatste was na de regenbuien van afgelopen week wel weer een verademing, ik was immers twee keer kletsnat terug gekomen van het hardlopen.

Omdat ik wat sanitaire stops moest plegen, viel ik automatisch in een aantal intervals. Geen probleem, want die staan ook in mijn schema. Ik doe dit nu enige tijd op elke loop en voel dat ik harder vooruit ga dan eerder. Ik was er dan ook wel blij mee en bleef de hele loop af en toe van tempo wisselen.

We kwamen op een gegeven moment door Polsbroekerdam richting Benschop en waren toe aan de versnelling, heel stiekem vond ik nog een mueslibar in mijn rugzak van een vorige loop, deze slokte ik maar snel naar binnen, want mijn energie was sneller aan het opraken dan ik had gehoopt en de benen werden al zwaar.

We liepen nu een tempo van tussen de 11:20 en 11:50, en dat met al 20 kilometer in de benen, af en toe verstomde het praten en werd het stil. Ook ik liet me af en toe even terugvallen om nieuwe energie op te doen om weer aan te kunnen haken. Edwin leek wel meer energie te hebben vandaag dan de andere lopers en liep het beste door. Ik besloot de ene keer aan te haken, de andere keer wat terug te zakken, dan weer juist te versnellen en zo kwam ineens IJsselstein weer in zicht.

En dat was maar goed ook, want ik kreeg het nu echt heel moeilijk, zonder gels en zonder energie over.

De route liep door het centrum, waar de terrassen behoorlijk vol zaten, omdat de zon nu volledig was doorgebroken. En dat merkte je ook wel met hardlopen, de benen waren inmiddels volledig verzuurd door het gebrek aan koolhydraten. Gelukkig tikten we net de 33 kilometer aan, waarop we de rest van de route rustig uit konden wandelen naar het huis van Ron.

In de tuin en in een heerlijk zonnetje genoten we van lekker koud water, koffie en een echt IJsselsteinse Apeluier, een soort gevulde koek, die erin ging als.. ja koek dus :)
We namen afscheid en gingen met een goed gevoel naar huis.

Voorbereiding marathon van Amsterdam (2)

Dinsdag 28 Augustus 2012

Vandaag een zware dag, vanmorgen allereerst met de 02trainer op de hometrainer, rek- en strekoefeningen uitgevoerd en daarna nog steeds met dat monsterachtige ding met stand 12 op de crossstrainer. Op beide apparaten 3 keer een interval gedaan met 1 minuut rust ertussen. Daarna buikspieroefeningen en wat krachtoefeningen op de armen, borst en de rest van het lichaam met gewichten. Ena l die tijd de O2 trainer gebruikt. Wat raak je dan buiten adem zeg :)
Maar alles voor de conditie zullen we maar zeggen.

Vanavond was het tijd voor een intensieve interval training. En wat voor een:

Eerst 10 minuten rustig inlopen.
Daarna 15 keer 1 minuut flink vlot hardlopen op een pace van 4:00 met tussendoor anderhalve minuut draven.
Als laatste 10 minuten uitlopen.

Dus eerst netjes ingelopen en daarna 15 keer een interval gelopen.
Het was spannend, want ik ging ook van huis met een nieuwe betaversie va de Looptijden app om te testen.

Zoals vaker met een beta, ging dit nog niet helemaal vlekkeloos, maar daarvoor testen we hem natuurlijk ook eerst uit. Na een kilometer of 8 stopte de app ermee, en ik kreeg hem ook niet goed meer aan de praat erna. Gelukkig loop ik ook altijd nog met een Garmin, dus de schade viel allemaal reuze mee.

Maar ik liep vandaag lekker en vooral heel hard. Op mijn favoriete schoenen voor deze afstand, de Kalenji lichtgewicht schoenen. Niet eens hele dure schoenen, maar ik loop er op de kortere afstanden het lekkerst op.

Morgenochtend weer trainen met de o2 Trainer en morgen met hardlopen een rustdagje. Donderdag weer aan de bak met een wisselduurloop van 1:15 uur. Ik heb er nu alweer zin in!

Voorbereiding marathon van Amsterdam

De voorbereiding van de marathon van Amsterdam is nu echt begonnen.
De vakantie is voorbij, het luie zweet er al uitgelopen en de eerste van de drie vakantiekilo's is er alweer af.
Tijd dus om serieus aan de slag te gaan met het moeilijkste doel voor wat betreft hardlopen dat ik voor dit jaar nog heb staan: De marathon van Amsterdam.

Ik ga alles uit de kast halen en daarbij gebruik ik wel een aantal hulpmiddelen, die zo mijn pad kruisen. Zo heb ik een set van de O2trainer via @loopmaatjes om uit te testen. Deze heb ik al een aantal keer gebruikt, maar in deze blog ga je lezen of het ook echt effect heeft: meten is weten per slot van rekening :)

Over O2 trainen

Hoogstestage, maar dan overal. Met O2 trainen voeg je een extra dimensie toe aan je reguliere training. Het komt erop neer dat je ademt onder weerstand. Het resultaat van O2 trainen:

• Meer zuurstofopname
• Betere buikademhaling
• Sterker middenrif (diafragma)

Wie bekend is met krachttraining, kent de voordelen van bewegen onder weerstand. Door oefeningen steeds zwaarder te maken, prikkel je je lichaam om sterker te worden. Voor vrijwel elke spiergroep bestaan oefeningen: met losse gewichten, elastische banden, steps, fitness-apparaten… Met O2 training kun je ook je middenrifspier onder weerstand trainen.

Ademhaling en een sterke middenrifspier

De middenrifspier is de grootste en belangrijkste ademhalingsspier. Middenrifademhaling, ookwel buikademhaling genoemd, is de minst vermoeiende en meest efficiente manier van ademhalen. Door de middenrifspier te trainen, kun je je ademhaling beter controleren – ook onder veeleisende omstandigheden. 

Wie hebben baat bij O2 trainen

• Sprekers, zangers en spelers van blaasinstrumenten die gebruik maken van de ademhalingstechniek 'ademsteun'.
• Sportduikers, professionele duikers en brandweerlieden voor wie een goede ademhaling onder grote druk van levensbelang kan zijn (voorkomen van ademcrisis). 
• Sporters en atleten die hun aerobe conditie willen verbeteren door het verleggen van de anaerobe drempel.  
• Krachtsporters die hun ademhaling perfect willen timen met hun oefeningen. 

Ik hoor dus duidelijk bij groep 3.

---

TRAINING

Afgelopen week heb ik mezelf een aantal keer een behoorlijk ademtekort getraind met dit martelwerktiuig, dus aankomende week ga ik bijhouden hoe je hem dan het beste kunt gebruiken.

Voor vandaag stond er een lange duurloop op het programma met wisselende snelheden en inspanningen. Via Looptijden volg ik een schema voor de marathon voor gevorderden. Als ik het schema mag geloven, train ik voor een tijd van ca 3:15, maar dit is voor mij bij lange na niet haalbaar. Met een aantal Loopmaatjes heb ik afgesproken een poging te gaan doen om rond de 3:40 te gaan lopen. Dat lijkt allemaal best haalbaar, maar mijn marathon PR staat op 4:00:38. Of mijnheer Bliek er maar even 20 minuten af gaat lopen.

Tijd dus voor het serieuze werk, nog ruim anderhalve maand te gaan, dus geen geluier meer en aan de bak. Vanmorgen hoosde het enorm toen ik naar buiten keek, maar loopmaatje Ron beloofde een tijdsraam van enkele uren waarin het droog zou blijven.

Ik ging dus snel de deur uit voor een loop met een rustige start zo op een tempo van 10 km/uur aan het begin. Eenmaal in de polder mocht ik een versnelling doen van 90 seconden en deze ging lekker, vervolgens weer 8 minuten rustig aan en hoppa de versnelling ging er weer in. Zo slopen toch ongemerkt de kilometers voorbij. Tot ik op ca 8,8 kilometer van huis was, de lucht werd donker en binnen 15 seconden liep mijn kleding over van de regen. Een enorme hoosbui zorgde ervoor dat zowel mijn Garmin als de looptijden app (GPS op de telefoon) het GPS signaal volledig kwijt waren. Ditr duurde zolang het water met bakken uit de hemel kwam. Daarna begon alles weer een beetje te leven, maar kreeg ik een vreemd verschijnsel dat de muziek telkens bij elk nummer na een seconde of 8 oversloeg naar een volgend nummer. Erg irritant kan ik je zeggen en waarschijnlijk een gevolg van vocht in de telefoon of op de hoofdtelefoonsteker of zoiets, ik zoek het nog een keer uit.

Aangezien het schema voor vandaag erg simpel in elkaar stak (8 rustig, 1,5 snel) vervolgde ik deze training via het horloge. 

Ik liep de hele weg lekker en mocht nog twee keer kompleet doorweekt lopen :)
Bij een kilometer of 17 besloot ik eens te kijken, hoever ik stond met de trainingen en versnelde naar 10 km tempo, dit hield ik ca 4 km vol, daarna moest ik het weer rustig aan gaan doen. Het viel me niet tegen, maar een marathon lopen op het beoogde schema, nee die vorm heb ik nog lang niet. Na ongeveer 3 uur kwam ik thuis en na het intekenen van het verdwenen stuk uit de route, kwam ik net boven de 30 kilometer uit op een gemiddeld tempo an ca 10,8 km/uur. helemaal goed dus. Deze week volgen er nog drie trainingen, dinsdag en donderdag een interval en zaterdag een wisselduurloop. Volgende week moet ik dus alweer een stapje verder zijn!

Ik hou iedereen op de hoogte!

Marathon Amsterdam: !e Lange Duurloop

Op 5 Augustus was het tijd voor de eerste langzame lange duurloop in voorbereiding op de Marathon van Amsterdam. Via twitter las ik dat loopmaatje Martin zichzelf op een 30 kilometer duurloop ging tracteren dit weekend, dus ik informeerde voorzichtig of hij bezwaar tegen een medeloper had. Martin bleek al meer lopers te hebben gestrikt, dus ook Onno en Martijn sloten aan. Onno was nog niet helemaal toe aan de dertig, dus hij zou op een bepaald punt aanhaken.

Ik kwam rijkelijk laat bij Martin, vanwege een onaangekondigde wegafsluiting bij Utrecht. Martin stond al klaar, dus we konden gelijk naar het ontmoetingspunt waar we Martijn zouden oppikken. Die stond al klaar, dus we gingen redelijk snel weer door naar het volgende punt waar Onno klaar zou staan. Ook die haakte al lopend aan, dus we waren onderweg in het prachtige gebied rond Beverwijk. Dit keer niet de duinen in, maar door een schitterend polderlandschap met riviertjes, plassen, weggetjes en paden. En bijna overal geen auto's. Een heerlijk gebied om doorheen te lopen. En dat vonden meer lopers, want we kwamen er voldoende tegen zo op de Zondagochtend vroeg.

Al met al liepen we een lekker tempo van zo gemiddeld 10,4 km/uur en tikten al pratend en soms zwijgend de kilometers weg. Onderweg deerde de soms wel pittige regen ons totaal niet, het was juist wel verfrissend en volgens mij was het grootste deel van de route ook droog. Maar zeker weten doe ik dit niet meer.

Na een kleine 2,5 uur ging Martijn zijn route naar huis vervolgen en even later kwam Onno weer bij het punt waar zijn auto stond. De laatste kilometers liepen Martin en ik weer richting Beverwijk terug en kwamen er bekende punten weer in zicht. Zoals meestal had ik wat moeite om de laatste kilometers het tempo te houden, ik had nog energie en wilde zo snel als mogelijk weer bij het startpunt uitkomen. Martin zorgde dat ik me dit keer niet over de kop liep en we kwamen na een kleine drie uur lopen weer terug waar we waren gestart. Ik heb heerlijk gelopen en ervan genoten, ook van het leuke gezelschap!
En zo zit de eerste lange duurloop er al weer op, er volgen er nog een paar, alvorens het startschot in Amsterdam zal klinken in Oktober. maar deze heb ik vast zitten!

---