Opkrabbelen en weer verdergaan

Dit jaar wilde ik 2 marathons gaan lopen.

Helaas ging het zoals eerder gemeld in Utrecht erg fout en moest ik opgeven vanwege een blessure.
Toen de pijlen op Rotterdam gezet, maar de blessure was toch wel zwaarder dan ik in eerste instantie dacht. Deze bleek dus ook niet haalbaar. Ik ben er wel geweest om de Loopmaatjes aan te moedigen en voelde de kriebels wel heel erg goed!

Voorzichtig, optimist als ik ben, keek ik dus naar een marathon, die ook de ruimte nog openliet voor de voorbereiding van de Marathon Amsterdam in Oktober van dit jaar.

Ik zat dus te kijken of er in Juni nog een mogelijkheid zou aandienen. Dan moet toch zeker de blessure wel hersteld zijn en heb ik ook nog voldoende tijd voor de voorbereiding van de marathon van Amsterdam. Daarnaast staan er al wat wedstrijden in de agenda. Maar er was niet veel te vinden in deze periode. Alleen de Slachtemarathon viel wel goed in de planning. Op 16 Juni, dat zou goed uitkomen.  Maar de Slachtemarathon is helemaal in Friesland en de start is al om 06:30, dat zijn dillemmaś natuurlijk. Ga je dan s'nachts rijden en daarna 42 km hardlopen. Een Hotel en dan om 05:00 op?
Lastig!

Via Twitter wees iemand mij op een marathon in Amersfoort op 10 Juni, een week eerder dus.
Deze wordt elke drie jaar gehouden en dat is toevallig in 2012. Ook weer niet te ver van huis, dus ik heb besloten voor deze Marathon te gaan. Minder grootschalig als in Utrecht en Rotterdam. Maar dat heeft dan ook wel weer het voordeel dat die Kenianen je niet in de weg lopen :)
In Amersfoort heeft men ervoor gekozen dat het parcours niet snel is, maar wel bijzonder. Zo liep de route in 2009 door het Dierenpark bijvoorbeeld, ik ben benieuwd! Het wordt geen tijd dus van sub4 daar in Amersfoort, maar 5 uur zal het toch ook niet gaan worden :)

Schema 2012

Datum	Omschrijving	Status
26-05-2012	IJsselsteinloop (halve marathon)	Ingeschreven
03-06-2012	Lintloop MAX (5 EM)	Gepland
10-06-2012	Marathon Amersfoort 750 (marathon)	Ingeschreven
16-06-2012	Montfoortloop Halve	Gepland
23-09-2012	Dam tot Damloop (10 EM)	Ingeschreven
30-09-2012	ABN AMRO Singelloop Utrecht	Ingeschreven
21-10-2012	De Amsterdam Marathon	Ingeschreven
03-11-2013	Marathon New York City	Gepland

Ik ga dus nu proberen in Amersfoort die 42.195 meter te lopen!
Hier hou ik je op de hoogte van mijn weg ernaartoe.

Zou het dit keer gaan lukken?

Uitgeschakeld

Helaas zat werken er even niet in deze maandag. Maandag direct maar bij de huisarts geweest en gelijk beide zaken maar laten nakijken, de arm en het been :) Met betrekking tot mijn been, om maar mee te beginnen: rust, rust en rust. Kan wel tot 6 weken gaan duren, voordat alles weer in normale conditie is. Het is een flinke overstrekking geweest bij koud weer en dat zijn lastige blessures. Maar het positieve is dat het ook al na enkele weken alweer beter kan gaan. Volgens de arts en de Fysiotherapeut is mijn conditie "erg bovengemiddeld" en werkt dit niet tegen. Vol aanzetten mag dan nog niet, maar ik hoop volgende week alweer voorzichtig te "joggen". (Natuurlijk als mijn andere blessure ook meezit).

Met een beetje geluk kan ik met de IJsselsteinloop op 26 Mei dan alweer voor een nieuw PR gaan op de Halve Marathon. Als ik tenminste de voorbereiding op tijd kan starten :) In ieder geval denk ik voorzichtig aan 1:45 rond.
Mijn arm/schouder zit nu nog helemaal op slot, maar binnen een dag of 5 moet ook dit weer enigzins bruikbaar zijn. Dan kan het vooruitkijken weer beginnen en daar heb ik reuze zin in!

De ellende kompleet

En als alles dan al tegenzit, gebeurd het onvermijdelijke vaak ook nog, het wordt nog erger!
Omdat ikzelf ook niet van start kon in de Marathon van Rotterdam, besloot ik de Loopmaatjes aan te gaan moedigen. Veel van de mensen die ik ken via Twitter of Facebook, zouden in deze Marathon van start gaan. Leuk dus om te zien hoe zijn het ervan af zouden brengen.

Zoals gebruikelijk bij een Marathon zou half Rotterdam afgesloten zijn. Ik had in mijn hoofd dus bij kralingen ergens te gaan staan en dan het hele deelnemersveld aan me voorbij laten trekken. Daarna wilde ik de Loopmaatjes met de fiets volgen en bij de Finish weer "binnenhalen".

Dus ik wil de MTB in de auto tillen en verrek daarbij mijn schouder/bovenarm flink. Een forse pijnscheut schoot door mijn arm heen en ik kon maar met moeite de fiets in de auto krijgen. In Rotterdam aangekomen was de hele schouder stokstijf, gelukkig heb ik een automaat, waardoor het autorijden nog wel ging. De fiets kon ik echter niet meer uit de auto krijgen. Omdat ik nu toch in Rotterdam was, besloot ik een Ibuprofen te nemen en toch maar bij het Kralingse Bos te gaan staan.

Mensen wat was het koud daar, ik besloot op 38,2 kilometer te gaan staan, dat is de afstand die ikzelf tot nu toe als verste afstand heb gelopen. Mijn respect voor iedereen die vandaag voorbij dit punt zou lopen.

Na 15 minuten wachten hoorde ik de helicopters komen en kwam de stoet de bocht om, de eerste lopers zoefden voorbij, En wat een tempo lopen die mannen zeg, gemiddeld boven de 20 kilometer per uur, en het ziet er zo makkelijk uit. En ik weet uit ervaring dat dat niet zo is. Een voor een kwamen al die helden voorbij, tot ik op een gegeven moment op de hoogte werd gesteld via Twitter dat ze nu toch wel heel dichtbij waren, mijn Loopmaatjes. En ja hoor daar zag ik de Loopmaatjes shirts van Niels en Martin al verschijnen. Wat zagen ze er fris uit na die afstand,respect! Ik miste Ron, kon hem er niet tussenuit halen en heel veel anderen zag ik ook niet, daarvoor was het te druk.
Naar de Finish ben ik niet meer geweest, met de auto was het niet te doen en de MTB kreeg ik niet meer uit de auto. Daarnaast kon ik mijn arm niet meer optillen en was de pijn in alle hevigheid terug. Morgen maar snel de dokter bellen.
Wel een enorm leuke ervaring om al die helden te zien van de Marathon in Rotterdam!

In de lappenmand

Een aantal dagen al geen blog meer geschreven. En dat had zijn reden, want ik zit in de lappenmand, en goed ook. Het was vorige week al snel duidelijk dat het niet zou gaan lukken. Het testloopje donderdag moest ik afbreken na ruim 1,5 kilometer. Omdat ik een mogelijkheid had alsnog dit weekend een marathon te lopen in Rotterdam, besloot ik mezelf niet echt te ontzien. Bij het aanzetten was het al snel duidelijk. De pijn kwam volledig terug en de zwelling was er ook weer.

Details van een tijd

Afstand

1.779 m

 

Tijd

00:08:17

 

Snelheid

12,89 km/u

 

Calorieën

135 Kcal.

Opmerkingen

Was de bedoeling om een herstelloopje te doen, Bij 1 kilometer was het al duidelijk dat de blessure er nog zat. Loopje afgesloten.

Bij de Fysio op vrijdag ging het ook niet veel beter. Ik ben schijnbaar een vreemde eend in de bijt, want de zwelling was alweer weg en de bewegingsvrijheid was er ook al weer. Drukpijn en "aanzetpijn" zit er nog wel. Omdat de Fysio het nu ook niet meer weet, werd ik opnieuw ingetaped en terug verwezen naar de huisarts. 

Omdat het wandelen en fietsen nog wel ging, besloot ik een klein rondje op de MTB te doen. Dat ging op zich wel aardig, alhoewel goed te voelen is dat er een blessure in mijn been zit. Wel leuk om nu ook eens de app Fietstijden te kunnen gebruiken. Dat is ongeveer dezelfde app als ik gebruik voor het vastleggen van mijn hardloopactiviteiten, maar dan speciaal voor de fietsers onder ons.

Details van een tijd

Afstand

12.520 m

 

Tijd

00:39:00

 

Snelheid

19,26 km/u

 

Calorieën

394 Kcal.

Opmerkingen

Rondje fietsen vanwege blessure aan rechter bovenbeen.

Naar de Fysio

Dinsdag 10 April ben ik naar de Fysiotherapeut geweest om de zwelling op mijn been te laten bekijken. Ondanks dat de zwelling al redelijk was afgenomen, bleef er veel drukpijn over.

De Fysiotherapeut had een stagiere meelopen, dus ik werd door 4 paar ogen grondig geïnspecteerd.
In eerste instantie dacht de Fysio dat er sprake was van een ruptuur, oftewel scheuring van een spier, maar   dan had de zwelling moeten toenemen en er verkleuring op moeten treden. Dat was bij mij niet het geval.
Wat het dan wel is, bleef een beetje in het midden. Ik heb geen beperkingen en ook mijn knie werd bekeken, ook daarin zaten geen bewegingsbeperkingen of pijntjes. Dus de schade lijkt beperkt, hoewel er maar zo wel sprake kan zijn van een scheurtje.

Mogelijk kan dit te maken hebben met de kou en natheid van afgelopen Maandag, ik heb vrij lang buiten gestaan in een korte broek, en mijn warming-up, was nu eenmaal niet erg volledig geweest. In combnatie met een week rust, kan dit fataal zijn geweest. Maar het blijft gokken.

Mijn been werd net boven de knie ingetaped met pleisters (gaat leuk worden met het weghalen en de beharing) en verder blijft het afwachten.

Ik ben wel heel erg gefocused op genezing en hou om deze reden dan nu ook volledige rust. Zelfs het sporten op de hometrainer en crosstrainer smorgens, buik- en krachtoefeningen zijn tot nader order opgeschort. (Wat een gemis trouwens als je dat gewend bent).
Ik ben zo gefocused, omdat Loopmaatje Ron een startbewijs heeft kunnen bemachtigen voor de Marathon van Rotterdam, die aanstaande Zondag al wordt gehouden.
Normaal gesproken natuurlijk absoluut onhaalbaar, maar mijn leven kenmerkt zich door veerkracht en redelijk abnormale genezingen. (Door een skateboard ongeval zou ik volgens artsen mogelijk niet eens meer gewoon kunnen wandelen zelfs.) Ergo, mij verbaasd niets, en ik wil er alles aan gedaan hebben om deze kans open te houden. Want een marathon (uit)lopen, dat zal ik.

Vrijdag kan ik terug komen bij de Fysiotherapeut en dan mag hij het zeggen of ik Zondag van start ga.
Donderdagavond ga ik een kort herstelloopje doen en bepaal ik al voor mezelf of er uberhaupt een kans is, 42,2 kilometer is namelijk geen kort loopje in de buurt.
Dat ik, mocht het gaan lukken, dit keer voor een lange tight en knieband zal kiezen is duidelijk.

Vanmorgen was de zwelling voor zover ik kan zien helemaal weg, drukpijn is aanzienlijk minder. Ik hou dus alle mogelijkheden nog even open. Vanavond een verjaardag, dus moet ik erop letten niet teveel in één houding te gaan zitten en af en toe even de benen te strekken.

Mocht de marathon van Rotterdam niet gaan lukken, ga ik mij richten op een volgende. Later in het jaar wil ik een echte tijd neer gaan zetten in Amsterdam. Dit zal ik samen met een aantal loopmaatjes gaan doen, die ik via Twitter heb leren kennen. Je kunt ons volgen via de hashtag: #020groep op Twitter.

Deceptie (Marathon Utrecht)

Wat zeg je tegen iemand die zich maanden voorbereid heeft op een marathon en dan op de dag zelf halverwege af moet haken?

Dat moeten veel van mijn Twitter- en Facebookrelaties zich hebben afgevraagd. Gelukkig zijn zij over het algemeen gewoon recht door zee en leven ze gewoon mee. En zo heb ik dat ook het liefst. Het kan iedereen gebeuren als je sport en er is meestal wel weer een kans om het in te halen na een blessure.

Allereerst een kort verslag hoe ik de dag heb beleefd.
Het was veel mensen wel duidelijk dat ik behoorlijk wat spanning had de dagen voor de Marathon van Utrecht. Ik was dan ook vroeg wakker op tweede Paasdag en begon met een Koolhydraatrijk ontbijt (lees pannenkoeken met stroop, Kruidkoek, etc.), met veel water, bietensap en fruitdrank.

Omdat de Marathon al om 10:30 zou starten, had ik alles al de dag ervoor klaargelegd en hoefde ik alleen op de kleding te letten. Dat bleek niet zo'n eenvoudige opgave, omdat het met het weer nog alle kanten op zou kunnen gaan. Het regende licht s'morgens en was een graad of 5. Zou ik korte of lange broek nemen en zou ik een ondershirt onder het nieuwe Loopmaatjes shirt aan doen, en dan met lange of korte mouwen. Ik besloot alles in mijn tas te doen en weg te gaan in Korte broek, Loopmaatjes shirt met een dun ondershirt.

Op Twitter was het druk die morgen op 2e Paasdag, veel Loopmaatjes bleken al vroeg op te zijn en sommigen van hen beloofden zelfs langs te komen in Utrecht om mij en andere lopers, die in Utrecht zouden starten aan te moedigen.

@Loopmaatjes shirt en startnummer

In Utrecht aangekomen vond ik snel een plekje voor de auto en besloot de Jaarbeurs even in te gaan om nog een keer wat overtollig vocht kwijt te raken en even rond te kijken. Met nog een half uur te gaan, ging ik terug naar de auto en besloot het tenue aan te houden dat ik had uitgekozen. Ik deed de hartslagband om, horloge en footpad. En natuurlijk mijn telefoon, waar voor deze loop ook livetracking was geactiveerd door Koen van Looptijden, zodat mensen ook konden volgen waar ik precies liep. Het was nog wel een betatest, maar het idee alleen al vond ik enorm leuk.

Ik deed een (te) korte warming-up, ik had de hele week rust genomen i.v.m. de knie en moest dus alle spieren weer even rekken en strekken. Het was wel enorm koud en nat in de korte broek tijdens de warming-up. Bij de rekoefeningen voelde ik een "knoopje" zitten in mijn rechter bovenbeen en eentje in mijn linker kuit. "Loop ik er wel uit straks", dacht ik en liep door de Jaarbeurs heen naar de Croeselaan, waar we zouden starten.

Hier nog op snelheid

Met nog 10 minuten te gaan, begaf ik me naar het startvak oranje, dat bleek al aardig vol te zijn en ik sloot achteraan aan. Ik had van loopmaatje Ron een wegwerp Poncho gehad die nu goed van pas kwam tijdens het wachten. Bij het passeren van de startlijn drukte ik de app van Looptijden aan en liep met de meute mee in een rustig tempo. Ondertussen gooide ik de Poncho weer weg in een bak die daarvoor bedoeld leek te zijn.

Omdat ik achteraan startte, liep ik tussen mensen die behoorlijk lager tempo liepen dan ik wilde, en ik vond dat wel goed. Niet te snel starten, dacht ik nog. Mijn warming-Up was niet geweldig en te snel van start gaan is nu eenmaal mijn grote valkuil. Naarmate er meer ruimte kwam, zag ik op een gegeven moment de ballonnen van de Hazen met de tijd van 04:15. Dat was niet de tijd die ik wilde, dus ik ging er voorbij. Ik had natuurlijk wel wat speling, omdat ik ver achter de hazen was gestart. Op een gegeven moment stopte de app met de snelheid en kilometers door te geven. Op zich niet heel erg want de informatie had ik op het horloge ook. Ik wist niet dat alles was gestopt op dat moment.

In het Maxima Park

Ondanks de gevoeligheid in been en kuit, die maar niet weg wilde gaan in de eerste 5 kilometer, liep ik makkelijker dan ik ooit had gedaan. In een tempo van ca 11,3 km, liep ik met een hartslag van net 145-150. Dat was een goed teken, want ik zat daarmee in een zone die ik uren zou kunnen volhouden.

Bij de 10 kilometer zag ik de ballonnen van de hazen met 4:00 en ging achteraan de lange sliert lopen het Maxima park in. Lastig was dat ik onderweg moest urineren, toch teveel gedronken te kort op de start wellicht, vroeg ik me af. Anyway, ik kon weer een inhaalrace beginnen, en liep weer naar de hazen toe. Dat ging opnieuw erg makkelijk en bij de 15 kilometer was ik weer bij de groep en genoot van het gemak waarmee ik deze dag liep.

Bij het 22 km punt

Toch werd de pijn in mijn rechter bovenbeen, net boven de knie, steeds erger. Net boven de knie begon een zwelling te ontstaan. Bij de 22 kilometer voelde ik dat het niet meer goed kon komen en wilde uitstappen. Doordat ik net een bekende zag (Bedankt nog voor het aanmoedigen Marek) ging ik toch nog even door, met een pijnstiller. Bij de 23 kilometer bleek dat een foute keuze, mijn hele been was stijf geworden en ik moest opgeven.

Ik twitterde even snel wat er gebeurd was, zodat eventuele volgers niet zouden denken waarom blijft hij nu stilstaan, niet wetende dat ook de livetracking van de Looptijden app inmiddels niet meer werkte.

Een arts die toevallig stond te kijken, keek even naar mijn been en bevestigde dat het een goede beslissing was om te stoppen, de zwelling was een complete tennisbal geworden en de pijn was enorm. Ik strompelde verder in de hoop vervoer te vinden. Dat vond ik ook bij een aardige man en vrouw, die mij terug naar de Jaarbeurs terug hebben gebracht, waarvoor uiteraard enorm veel dank! In de auto belde Loopmaatje Ron nog even hoe het ging. Hij was mij zelfs gaan zoeken. Bedankt nog daarvoor!

Terug gekomen bij de Jaarbeurs ben ik maar zo snel als mogelijk naar huis gegaan en zag de lopers van de Halve Marathon, waaronder Loopmaatje Ronald op de tv langskomen. Dit viel niet mee.

Zwelling boven mijn knie

In de avond op Twitter vroegen dus vele twittervrienden wat er nu precies gebeurd was en hoe het nu ging, dat waardeer ik dus enorm in deze fijne mensen. Ze balen en leven gewoon mee. En zo hoort het ook, niet verschuilen als het tegenzit. Ik ben daarom ook ontzettend blij voor al die mensen die hem wel hebben uitgelopen en natuurlijk geld dat ook voor de andere afstanden! En een geval in het bijzonder, een bijzondere dame die een enorme prestatie leverde en vandaag bestraald zou gaan worden.

Ook Loopmaatje Martin belde nog belangstellend op, aan hem ook even het hele verhaal verteld hoe ik het heb beleefd. Fijn is dat toch!

Anyway, het is niet wat ik ervan had gehoopt, maar we gaan gewoon verder, misschien duikt er wel een leuke marathon op, die ik alsnog kan proberen uit te lopen. We zullen het meemaken.

---

The Day Before

Het is nu zondag 08-04-2012, de dag voor mijn eerste marathon.
Vandaag is de laatste rustdag in een rij van zeven dagen zonder hardlopen. Deze periode viel niet mee, maar ik voelde goed dat mijn lichaam het wel nodig had. Dan maar liefst voor de marathon, zodat alles goed hersteld is en ik goed ben uitgerust.

De rustweek

De afgelopen dagen kenmerken zich het beste als een groot gemis. Het lijkt inderdaad zo te zijn dat Hardlopen verslavend is, het lijkt op stoppen met roken. De eerste dagen zijn echter bij het ontwennen van nicotine het ergst, bij rustdagen van het hardlopen is dit rond de vierde dag.

De eerste vier dagen kwamen er allerlei kleine pijntjes uit, zoals de welbekende kniepijn in de linkerknie, maar ook scheenbenen, bovenbenen, Hamstrings en enkels gaven aan dat er toch blijkbaar wat overbelasting was ingeslopen.

De weken voor de rustweek had ik het aantal kilometers opgeschroefd van ca 40 kilometer in de week, naar meer dan 60 kilometer in de week, en dat is een toename van 50%.

Taperen

Het taperen berust op een aanzienlijke afname van de trainingsintensiteit, gecombineerd met een manier van stapelen van koolhydraten naar de marathon toe. Van maandag tot en met donderdag heb ik ervoor gekozen om zoveel mogelijk koolhydraat-arm te eten en zoveel mogelijk eiwitten te nuttigen om de spieren en gewrichten goed te laten herstellen. Mijn lichaam reageerde hier erg goed op, geen energieverlies en heb ondanks de afwezigheid van zaken als brood, Pasta, Rijst en Aardappels niet echt honger gehad. Ik heb in deze dagen wel iets minder calorieën genomen, en kwam uit op ca 2200 kilocalorieën op een dag.

Op vrijdag ging het roer om en kwam het koolhydraatrijke voedsel naar voren. Dus aan de Pasta, brood, noten etc. Ook ging het aantal calorieën weer omhoog.
Op zaterdag en zondag is het echte stapelen en zijn er veel pannenkoeken gebakken en met flink wat stroop genuttigd. De zaterdag kenmerkte zich door meer dan 3500 kilocalorieën te eten.











Beweging

In de tussentijd echt goed rust gehouden en alleen op dinsdag een flinke wandeling gehouden van één uur in een redelijk tempo, om de verbranding en metabolisme niet in te laten slapen. Van maandag tot en met vrijdag wel smorgens intervallen gedaan op de hometrainer en crosstrainer, zodat de hartspier goed gestimuleerd bleef. Daarnaast de buikspieroefeningen bijgehouden.
Meer heb ik niet gedaan aan sport, alleen de wandelingen van 30 minuten tussen de middag, voor de broodnodige bloedtoevoer naar de hersenen op werkdagen :)

Gewicht

Dat deze techniek de gekste dingen doet voor je gewicht mag duidelijk zijn. Het zijn de dieëten die zo ontzettend fout zijn om af te vallen en het jo-jo effect tot gevolg hebben. Doordat ik dagelijks gewogen heb, is er een mooi tabelletje van te maken:

Maandag      76,2 kg
Dinsdag        75,8 kg
Woensdag    75,5 kg
Donderdag   74,2 kg
Vrijdag         73,8 kg
Zaterdag       74,5 kg
Zondag         76,1 kg

Ben benieuwd waar dit op de marathondag zelf zit, iets boven de honderd kilo of zo :)

Verder voel ik wat kleine verkoudheidsverschijnselen, die ik probeer te pareren met vitaminen, want dit kan ik nu net even niet gebruiken. Ook wat kiespijn speelde op, hopen maar dat het niet doorzet.

Emotioneel

Emotioneel gezien is het ook wel een bijzondere week geweest, het komt nu echt dichterbij en iedereen in mijn omgeving en ook de mede hardlopers, die ik vooral via twitter heb leren kennen, leven mee. En dat is een fijn gevoel aan de ene kant, maar aan de andere kant schept het ook wel een soort verplichting om niet al te laat binnen te komen. (En natuurlijk allerleerst de marathon uit te lopen).

Schema

Ik heb besloten op een schema weg te gaan van 11 km/uur als gemiddelde snelheid. Met wat verval aan het einde zou dit goed moeten zijn voor een tijd onder de 4 uur. Theoretisch zou ik dit moeten kunnen op basis van mijn trainingstijden van de afgelopen periode en de PR's op andere afstanden. Maar dan is het wel zo dat de marathon zich niet laat vergelijken met andere tijden, roepen de "kenners" en de "ervaringsdeskundigen". Aangezien ik niet tot een van deze categorieën behoor, mag ik nog fouten maken. Een echte prestatie wil ik neerzetten in Amsterdam verder dit jaar. Hiervoor ga ik opnieuw trainen en dat keer samen met een zeer serieuze (maar gezellige) groep. Je kunt ons volgen op twitter via de hashtag: #020groep. Maar eerst hebben we allemaal onze eerste marathon dit jaar nog, de meesten lopen in Rotterdam en ik dus in Utrecht.

De eerstvolgende blog zal na de marathon zijn, dus ik hoop dat er geen gekke dingen gebeuren en ik met trots kan vertellen dat ik "hem" uitgelopen heb!

Volgen

Mocht je komen kijken en je ziet iemand lopen in een donkerblauw @loopmaatjes shirt met achterop: @michelbliek, dan ben ik dat en ik stel aanmoedigingen zeer op prijs!