En als alles dan al tegenzit, gebeurd het onvermijdelijke vaak ook nog, het wordt nog erger!
Omdat ikzelf ook niet van start kon in de Marathon van Rotterdam, besloot ik de Loopmaatjes aan te gaan moedigen. Veel van de mensen die ik ken via Twitter of Facebook, zouden in deze Marathon van start gaan. Leuk dus om te zien hoe zijn het ervan af zouden brengen.
Zoals gebruikelijk bij een Marathon zou half Rotterdam afgesloten zijn. Ik had in mijn hoofd dus bij kralingen ergens te gaan staan en dan het hele deelnemersveld aan me voorbij laten trekken. Daarna wilde ik de Loopmaatjes met de fiets volgen en bij de Finish weer "binnenhalen".
Dus ik wil de MTB in de auto tillen en verrek daarbij mijn schouder/bovenarm flink. Een forse pijnscheut schoot door mijn arm heen en ik kon maar met moeite de fiets in de auto krijgen. In Rotterdam aangekomen was de hele schouder stokstijf, gelukkig heb ik een automaat, waardoor het autorijden nog wel ging. De fiets kon ik echter niet meer uit de auto krijgen. Omdat ik nu toch in Rotterdam was, besloot ik een Ibuprofen te nemen en toch maar bij het Kralingse Bos te gaan staan.
Mensen wat was het koud daar, ik besloot op 38,2 kilometer te gaan staan, dat is de afstand die ikzelf tot nu toe als verste afstand heb gelopen. Mijn respect voor iedereen die vandaag voorbij dit punt zou lopen.
Na 15 minuten wachten hoorde ik de helicopters komen en kwam de stoet de bocht om, de eerste lopers zoefden voorbij, En wat een tempo lopen die mannen zeg, gemiddeld boven de 20 kilometer per uur, en het ziet er zo makkelijk uit. En ik weet uit ervaring dat dat niet zo is. Een voor een kwamen al die helden voorbij, tot ik op een gegeven moment op de hoogte werd gesteld via Twitter dat ze nu toch wel heel dichtbij waren, mijn Loopmaatjes. En ja hoor daar zag ik de Loopmaatjes shirts van Niels en Martin al verschijnen. Wat zagen ze er fris uit na die afstand,respect! Ik miste Ron, kon hem er niet tussenuit halen en heel veel anderen zag ik ook niet, daarvoor was het te druk.
Naar de Finish ben ik niet meer geweest, met de auto was het niet te doen en de MTB kreeg ik niet meer uit de auto. Daarnaast kon ik mijn arm niet meer optillen en was de pijn in alle hevigheid terug. Morgen maar snel de dokter bellen.
Wel een enorm leuke ervaring om al die helden te zien van de Marathon in Rotterdam!
Zoals gebruikelijk bij een Marathon zou half Rotterdam afgesloten zijn. Ik had in mijn hoofd dus bij kralingen ergens te gaan staan en dan het hele deelnemersveld aan me voorbij laten trekken. Daarna wilde ik de Loopmaatjes met de fiets volgen en bij de Finish weer "binnenhalen".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten