Naar de Fysio

Dinsdag 10 April ben ik naar de Fysiotherapeut geweest om de zwelling op mijn been te laten bekijken. Ondanks dat de zwelling al redelijk was afgenomen, bleef er veel drukpijn over.

De Fysiotherapeut had een stagiere meelopen, dus ik werd door 4 paar ogen grondig geïnspecteerd.
In eerste instantie dacht de Fysio dat er sprake was van een ruptuur, oftewel scheuring van een spier, maar   dan had de zwelling moeten toenemen en er verkleuring op moeten treden. Dat was bij mij niet het geval.
Wat het dan wel is, bleef een beetje in het midden. Ik heb geen beperkingen en ook mijn knie werd bekeken, ook daarin zaten geen bewegingsbeperkingen of pijntjes. Dus de schade lijkt beperkt, hoewel er maar zo wel sprake kan zijn van een scheurtje.

Mogelijk kan dit te maken hebben met de kou en natheid van afgelopen Maandag, ik heb vrij lang buiten gestaan in een korte broek, en mijn warming-up, was nu eenmaal niet erg volledig geweest. In combnatie met een week rust, kan dit fataal zijn geweest. Maar het blijft gokken.

Mijn been werd net boven de knie ingetaped met pleisters (gaat leuk worden met het weghalen en de beharing) en verder blijft het afwachten.

Ik ben wel heel erg gefocused op genezing en hou om deze reden dan nu ook volledige rust. Zelfs het sporten op de hometrainer en crosstrainer smorgens, buik- en krachtoefeningen zijn tot nader order opgeschort. (Wat een gemis trouwens als je dat gewend bent).
Ik ben zo gefocused, omdat Loopmaatje Ron een startbewijs heeft kunnen bemachtigen voor de Marathon van Rotterdam, die aanstaande Zondag al wordt gehouden.
Normaal gesproken natuurlijk absoluut onhaalbaar, maar mijn leven kenmerkt zich door veerkracht en redelijk abnormale genezingen. (Door een skateboard ongeval zou ik volgens artsen mogelijk niet eens meer gewoon kunnen wandelen zelfs.) Ergo, mij verbaasd niets, en ik wil er alles aan gedaan hebben om deze kans open te houden. Want een marathon (uit)lopen, dat zal ik.

Vrijdag kan ik terug komen bij de Fysiotherapeut en dan mag hij het zeggen of ik Zondag van start ga.
Donderdagavond ga ik een kort herstelloopje doen en bepaal ik al voor mezelf of er uberhaupt een kans is, 42,2 kilometer is namelijk geen kort loopje in de buurt.
Dat ik, mocht het gaan lukken, dit keer voor een lange tight en knieband zal kiezen is duidelijk.

Vanmorgen was de zwelling voor zover ik kan zien helemaal weg, drukpijn is aanzienlijk minder. Ik hou dus alle mogelijkheden nog even open. Vanavond een verjaardag, dus moet ik erop letten niet teveel in één houding te gaan zitten en af en toe even de benen te strekken.

Mocht de marathon van Rotterdam niet gaan lukken, ga ik mij richten op een volgende. Later in het jaar wil ik een echte tijd neer gaan zetten in Amsterdam. Dit zal ik samen met een aantal loopmaatjes gaan doen, die ik via Twitter heb leren kennen. Je kunt ons volgen via de hashtag: #020groep op Twitter.