Twitterrun @Loopmaatjes Belfeld

Wat is er leuker dan met een stel Loopmaatjes een lekker stuk te hardlopen? En dan in een gebied, waar je normaal niet komt. Dat is zoń beetje de strekking van de Twitterruns die zijn ontstaan via de Loopmaatjes Community op Twitter. 

Dit keer had Joost een mooie Boscross uitgezet in het gebied waar hij zelf vaak zijn rondjes doet. In Limburg, om meer precies te zijn in Belfeld tegen de Duitse grens aan. Omdat de reis toch al gauw anderhalf uur in beslag neemt en terug nog een keer, besloot ik het aanbod van Christine en Peter uit Nieuwegein aan te nemen om met hen mee te rijden. Dan heb je tenminste wat aanspraak onderweg en gaat de reis denkbeeldig wat sneller dacht ik nog.

Bijna ter plaatse

Loopmaatjes

Dus op een gegeven moment kwamen Christine en peter voorrijden, waarbij Peter aangaf lekker achterin te gaan zitten. Ik nam dus voorin plaats en na anderhalf uur gezellig kletsen zagen we de bestemming, een gezellig restaurantje, voor ons oprijzen.

De ruimte liep langzaam vol en een flink aantal lokale en landelijke Loopmaatjes gingen na de koffie naar buiten om de laatste lopers op te wachten. Het weer zag er op dat moment goed uit, met een voorzichtig zonnetje, maar in ieder geval droog.

Even samen op de foto natuurlijk

De route die Joost had uitgezet leek veel op een trailrun, zeker in het begin. De vaak smalle paadjes werden één voor één en achter elkaar genomen. Hierbij moesten we niet zelden over boomstammen heen springen of bukken voor laaghangende takken.

Na het eerste deel van een paar kilometer stopten we even en kregen de mensen de kans nog wat rek- en strekoefeningen te doen.

Al snel vervolgden we onze weg, waarbij de snellere lopers vooruit liepen tot een bepaald punt om daarna weer keurig terug te lopen om de wat langzamere lopers weer te begeleiden naar hetzelfde punt. Prima oplossing, waardoor iedereen gelijktijdig op dezelfde plek uitkwam. Inmiddels liepen we afwisselend in Duitsland en Nederland.

Na ruim 8 kilometer splitste de groep zich op in twee delen, waarbij het ene deel van de lopers richting het restaurant ging, om vast lekker aan de koffie te gaan, terwijl de andere groep aan het tweede deel van de expeditie begon.
Na een snelle afdaling kregen de wat snellere lopers opnieuw een andere route toegewezen, ik besloot maar eens mee te gaan met deze groep en moest een behoorlijk tempo lopen om deze snelle mannen bij te benen. We liepen door een steengroeve heen. Na een paar kilometer op ruim 13 kilometer per uur door het terrein heen, kwamen de groepen weer bij elkaar bij een flinke klim naar boven.
De lopers werden steeds stiller en sommigen moesten echt hard werken om de afstand weg te lopen.

Ondertussen was het behoorlijk donker geworden en kwamen de eerste regendruppels naar beneden.

De koffie met vlaai

De volgende kilometers liepen we makkelijk weg en voor we het wisten was de laatste kilometer alweer aangebroken. Het was gestopt met zachtjes regenen en langzaam kwam de natheid door de laatste kledinglaag heen. Nat maar erg voldaan kwamen we bij het restaurant aan, waar de koffie met iets lekkers op ons wachtte.

Links: Marteijn, rechts Joost

Snel wat droogs aangetrokken en de koffie smaakte heerlijk, samen met de écht Limburgse vlaai. Wie een tweede (of derde) stuk wilde, kon ook aan de slag :)
Na een gezellig samenzijn werd de organisator Joost bedankt, door Mister Loopmaatjes, Marteijn en bedankte de hele groep de beide mannen voor de geweldige middag.

Sommige Loopmaatjes vonden de vlaai wel heel erg lekker

Na de terugreis, waarbij Peter nog even een powernap deed, terwijl Christine ons veilig naar huis reed,  was de Zondag voor een flink deel voorbij. Maar wat was het een gezellige loop met gezellige mensen. Absoluut voor herhaling vatbaar in dat schitterende Limburgse landschap.

Een mooi aandenken