Ik was al behoorlijk vroeg richting Nijmegen gegaan., omdat ik niet wist hoelang het zou gaan duren om de auto kwijt te raken,. Dit bleek mee te vallen, waardoor ik al om 11:30 in Nijmegen rondliep, terwijl de start pas om 13:00 was.
Tot overmaat van ramp regende het ook aan één stuk, waardoor ik besloot wat langer warm te lopen (en dat dit keer letterlijk). Ik was de poncho vergeten die wel in mijn tas zat. Stom, stom, stom.
Ik was ook al redelijk vroeg in het startvak en ging daar ook maar wat bewegen. Op een gegeven moment zag ik bekende shirts mijn kant opkomen. Ik zag dat het de loopmaatjes Martin, Onno, Marten en Edwin waren. Zij zouden ook ongeveer weggaan op dezelfde tijd als ik, maar zijn meer getraind in de hoogteverschillen. Naar boven kan ik nog immer geen tempo maken, terwijl naar beneden prima gaat. Ik kan mijn pas wel goed verlengen.
We moesten voor mijn gevoel best lang wachten, terwijl het maar bleef regenen. Nadat de toplopers al ruim een kwartier onderweg waren,mocht startvak Oranje dan ook eindelijk bewegen. Ik besloot gewoon mijn eigen race te lopen en het gevoel van de dag te laten bepalen wat er verder zou gebeuren. Omdat ik voelde dat de weg iets naar beneden liep bij de start, liep ik iets los van de groep. Ik weet dat ik bergopwaarts behoorlijk te kort kom ten aanzien van de rest van de groep en moet dus mijn momenten pakken als de weg weer naar beneden gaat.
De weg ging nu toch behoorlijk stijl omhoog en de coach van Martin, Henny kwam naast me lopen om te vertellen dat de andere loopmaatjes al snel bij me zouden zijn. Ik besloot dit te laten gebeuren en gewoon mijn eigen tempo te lopen. Ondanks de rust van afgelopen week had ik toch nog gevoeligheid in de gewrichten zitten. Niet teveel risico dus, want volgende week staat er alweer een halve marathon op het programma tijdens de WestRandwegrun.
Langzaam zag ik het groepje wegkruipen de heuvel op. Het 5 km punt kwam ik door in een Netto tijd van 23:36, niets aan de hand dus. Ik kwam nu in een druk gedeelte terecht waarbij ik veel ingehaald werd tijdens het klimmen van de heuvels en weer mensen in kon halen tijdens het dalen. Al met al bleef mijn hartslag goed en voelde de benen wel steeds vermoeid na het klimmen, maar ging het naar beneden weer beter. Ik besloot meer te gaan trainen op heuvels, besloot ik op dat moment.
De 10 kilometer kwam eigenlijk sneller dan ik had verwacht en in 47:03 passeerde ik dit punt. Dat viel me wel iets tegen, maar het laatste stuk kon ik nog veel goed maken, omdat dat eer naar beneden zou gaan. De klim die toen volgde, viel me daarom ook behoorlijk zwaar en ik verloor veel tijd in de zware klim.
Doordat de benen nu behoorlijk vermoeid waren, maakte ik in de afdalingen niet meer genoeg snelheid om me weer bij de groep te voegen.
De laatste kilometers gingen naar beneden en ik liep in een redelijk tempo naar de finish toe. Eindelijk zag ik de boog en kwam in 1:10:28 over de finish, net niet beneden de 1:10. Toch wel heel tevreden, omdat ik niet alles heb gegeven. Na de finish zag ik Loopmaatje Ron staan, die met een collega een startvak eerder van start was gegaan. Hij had een prachtige 1:06 gelopen. Ook kwamen Martin, Edwin en Marten daar aan. Zij waren inderdaad ruim twee minuten bij me weggelopen en waren rond 1:08 en een beetje over de finish gekomen.
Na de race besloten we naar de Loopmaatjes meeting te gaan in Café Bruut. Helaas was de lokatie strategisch fout gekozen, naast een snackbar, zodat we onder aanvoering van @HollebolleRon (Daalhuizen) daar dan ook belandden, enkele deuren voor het afgesproken punt. Nou ja dan maar een patatje nutttigen, dat doe ik niet vaak, maar ik had vanwege de starttijd ook de lunch overgeslagen. Ron viel een broodje Kebab aan met veel ervaring. Die was dan ook rap weg.
In café Bruut even later troffen we Marteijn en enkele andere loopmaatjes om even na te praten over de behaalde prestaties en kregen een glas Prosecco aangeboden. Die ging er net als het bier bij de lopers wel in. Even later gingen we weer onderweg naar het finishgebied, omdat ook Ans, de vrouw van Ron, mee had gelopen en daar op ons zou wachten. Nadat zij zich ook aansloot nog even snel langs een ander café, waar ook nog een paar bekenden waren.
Daarna weer snel onderweg naar IJsselstein voor het avondeten en de zondagavond. Volgend weekend wacht de Westrandwegrun over het nieuwste stuk asfalt van Nederland. Hier heeft nog geen auto over gereden maar op 24 november gaan we hier al wel over lopen.
Ik ben benieuwd, hier wil ik als de gewrichten zich goed houden een nieuw PR gaan lopen op de Halve Marathon. Het zou fijn zijn er zo'n 5 minuten af te kunnen lopen.
Ik ben benieuwd, hier wil ik als de gewrichten zich goed houden een nieuw PR gaan lopen op de Halve Marathon. Het zou fijn zijn er zo'n 5 minuten af te kunnen lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten