Wat een gedoe!

Ik kan het inmiddels niet meer anders omschrijven: Gedoe!

Zoals al eerder over geschreven is het blessureleed alom en ben ik zowel bij de huisarts, fysiotherapeut , alswel de manueel therapeut niet veel verder gekomen dan rust, rust en nog eens rust.

Al een tijdje geen blogs meer van deze hardloper, en dat komt dus met name omdat er weinig meer gelopen is. De laatste poging was een wedstrijd in mijn eigen woonplaats: De IJsselsteinloop.
Een geweldig leuke wedstrijd waar ik uit zou komen op de Halve marathon. Omdat ik nog steeds last had van een blessure aan of rond de enkel, besloot ik de afstand om te laten zetten naar de 10 kilometer.

In de ochtend had ik nog een leuke meeting gehad met een aantal @loopmaatjes en het weer zag er prima uit. Dus stond ik met veel plezier aan de start samen met de talloze andere lopers die de weg naar IJsselstein hadden kunnen vinden.

Na het startschot kwam er langzaam beweging in de karavaan en kon ik langzaam toe werken naar een voor mij prettige snelheid. Een poging PR te verbeteren had ik allang laten schieten, en ik wilde gewoon naar vermogen gaan rennen. Direct aan het begin voelde ik mijn voet, ondanks de ontstekingsremmer en pijnstilling al direct zitten. Toch had ik niet te mopperen over de snelheid, zonder echt aan te zetten, lag die tegen de 13 km per uur. Na 1800 meter schoot de pijn er echter volledig in en trok ook naar beide bovenbenen door waarschijnlijk een geforceerde loophouding. Dus dan maar slim zijn en direct uitgestapt bij het 2 kilometerpunt, op 150 meter van mijn huis af.

Deze loop was dus alweer snel voorbij en ondanks het fijne gevoel van het rennen, toch weer een domper. Maar weer terug naar de huisarts, kijken of we weer een verwijzing kunnen scoren.