Uit de spalk en in het gips

Vandaag zou ik volgens de eerdere berichten loopgips krijgen. Helaas bleek dat niet zo te zijn. Na 2 weken met de poot omhoog kreeg ik te horen dat ik de komende 14 dagen op dezelfde manier door zou gaan brengen.
Het gips van de spalk werd verwijderd en ik kreeg opnieuw onbelast gips.
Dat deed behoorlijk pijn, omdat de gipszaag precies over de wond kwam. Daarnaast zag ik wat een enorme wond er op mijn voet zat. Dat viel zwaar tegen.
Ook zag ik dat mijn been enorm smal was geworden, wat gaat dat snel als je hem niet gebruikt.
Binnen korte tijd zat het gips er weer om in een mooie blauwe kleur. Weer terug naar de auto en opnieuw 14 dagen de stoel in.

The Day After

Vandaag mocht ik naar huis.

De nacht was niet best, ik heb slecht geslapen en niet eens zozeer door pijn, maar ik lag op de kamer met een man die heel hard snurkte en een vrouw die zo misselijk was dat zij regelmatig moest overgeven.

Daarnaast is het heel raar dat je maar in één houding kunt liggen door het gips.
In de ochtend kwam er ontbijt en dat was niet eens slecht, ik heb lekker gegeten.

Ik zou pas naar huis mogen als ik een keer heb geplast, gelukkig duurde dat niet al te lang. Wel moest er nog een foto gemaakt worden. Ik werd in de loop van de ochtend naar een andere afdeling gereden en precies onder een luchtrooster neergezet. Omdat ik met mijn been omhoog moest zitten, kon ik daar niet snel weg. Door de lunchpauze van het personeel moest ik bijna een uur onder het koude rooster wachten. Dat was minder. Verder werd ik prima door het personeel behandeld.

De foto was goed en dat betekende dat ik Jolanda kon bellen om mij te halen. Ik kreeg nog instructie om een antistollingsmiddel in mijn buik te moeten spuiten tegen trombose. Dat vond ik eng, brr.

Ik werd door Jolanda in een rolstoel naar de auto gereden en met de nodige moeite met het been omhoog in de auto gezet, op weg naar huis!

Thuis aangekomen direct in een stoel en de poot omhoog. Zo zou mijn leven er voorlopig uitzien, ik mest er maar aan wennen en had een uitgebreide collectie films en series klaar gezet op het mediacenter.

Omdat ik erg wazig werd, besloot ik de pijnstillers op basis van Opium niet te nemen, daardoor had ik redelijk veel pijn met alleen paracetamol.
Maar liever wat pijn dan van de trap af vallen.

Het spuiten in de buik, liet ik maar even aan mijn welwillende zoon over. Die had er geen moeite mee. Later zou ik het wel zelf gaan doen.

De operatie

Op 15 oktober was het dan eindelijk zover.
De operatie om de afgescheurde pees te herstellen is uitgevoerd.
Ik moest vanmorgen volledig nuchter mij melden in het St. Antonius ziekenhuis Leidsche Rijn.  Nadat het vorige week werd uitgesteld was ik er echt wel aan toe, ondanks dat het een forse operatie is en de weg van het herstellen en de revalidatie lang zou zijn.

In eerste instantie zou ik om ca 10:30 aan de beurt zijn. Ik werd netjes ontvangen en kreeg een bed toegewezen in een kamer met een vrouw die een nieuwe knie had gekregen en een man die een nieuwe heup had. Beide waren enkele dagen ervoor geopereerd en nu aan het herstellen.

Het nieuwe ziekenhuis in Leidsche Rijn is mooi en alles is nieuw. Grappig detail is dat het personeel er met een step door de immens lange gangen gaat Het spaart weer tijd :)

Om ca 11:00 werd ik gehaald en vervoerd naar de operatiekamer waar dokter Speth mij zou opereren. Ik maakte kennis met de man die mij zou gaan verdoven en werd aangesloten op de meters en allerlei slangetjes. Nu was het zover en werd ik naar de OK gereden. Daar was een kompleet team aanwezig, inclusief de chirurg.
De anesthesist vertelde mij dat ik me dadelijk moe zou gaan voelen en ik dan geopereerd zou gaan worden. Ik kreeg er verder niets meer van mee.

Voor mensen die willen weten welke peestransplantatie er bij mij heeft plaats gevonden staat er hier een filmpje online om te bekijken.


Ik werd in de uitslaapkamer wakker en kreeg een spalk aangemeten. Die wordt aangelegd bij “verse” letsels om verder zwelling toe te laten en inklemmingen te voorkomen.Na het verdwijnen van de zwelling zal een volledig gipsverband de spalk vervangen.
Het bijkomen duurde niet lang want ik was klaarwakker. Ik werd naar de kamer terug gereden waar men net het avond eten aan het rondbrengen was.


Ondanks dat ik net uit narcose kwam, kreeg ik toch een bord eten voorgeschoteld. Ik moest even een paar minuten pakken om de misselijkheid kwijt te raken, maar heb daarna lekker gegeten.




s'avonds was er voetballen op de nieuwe tv en was er bezoek van Jolanda. De pijn viel mee, maar een gipsen poot is wel wennen.

---