Groet uit Schoorl

 

Ondanks dat we al in februari aanbeland zijn, is de 30 kilometer van "Groet uit Schoorl" mijn eerste wedstrijd van 2013. Na weken van aanmodderen met blessures aan de gewrichten zou dan deze loop moeten aantonen dat de weg terug is gevonden. Niet alleen ik kampte de afgelopen periode met blessures, maar eigenlijk relatief veel mensen die ik ken, waaronder loopmaatje Ron. Ik zou met hem meerijden, want ook Ans had zich ingeschreven voor de dertig in Schoorl. Beide hadden er een zwaar hoofd in, Ans vanwege het ontbreken van trainingen op de lange afstanden en Ron vanwege een hardnekkige kuitblessure.

 Zo waren beide ruim op tijd bij mij en begonnen we aan een glibberige weg richting Noord-Holland. Onderweg had het op de meeste plekken flink gesneeuwd. Met een plas- en koffiepauze onderweg, en een klein stukje de verkeerde weg kwamen we aan in Schoorl en werden we naar de parkeerplekken geleid. Daarna begonnen we aan de lange koude tocht richting het startgebied. Uiteindelijk waren we nog best wel laat en kwamen we Martin en Cor onderweg tegen die al naar de startvakken gingen, terwijl wij de kleding nog moesten inleveren. Maar op tijd waren we uiteindelijk in het startvak en we mochten direct starten.

Na een paar kilometer dacht ik dat Ron nog naast me zou lopen, maar zag ik hem ineens niet meer. Even later zag ik Martin en Cor en sloot bij hen aan. Martin verontschuldigde zich dat ze niet veel zouden praten onderweg, maar dat was sowieso al niet mogelijjk, want beide heren hadden het tempo er flink opzitten.


Zo verdwenen de kilometers onder de loopschoenen door en ontwaarde ik ineens het mij bekende "Kanjerspandoek" van Anne, wat was dat leuk te zien onderweg en een echte opsteker. Op sommige plekken in de afdaling was het spekglad en moesten we echt eventjes inhouden. Maar over het algemeen was het parcours prima te belopen en zag er adembenemend mooi uit na de sneeuwval van afgelopen nacht.

Aangekomen op de splitsing van de 21 km en 30 kilometer voelde ik me frisser dan ik me van vorig jaar kon herinneren, de gewrichten waren gevoelig, maar verder nog geen echt probleem. Ik leek zelfs in staat om iets te versnellen waardoor de toch al scherpe tijd van vorig jaar misschien wel verbeterd zou kunnen worden.

Ik liep op een mooi schema en zag na een kilometer of 28 Martin en Cor versnellen. Dit tempo was voor mij nu met de stramme gewrichten niet meer haalbaar, de ademhaling was prima, maar het lichaam  wilde de versnelling niet meer. Rustig uitlopen was het devies. En weer zag ik Anne met haar spandoek, ze moest het wel inmiddels heel koud hebben, dacht ik nog, na drie uur in de vrieskou.

Het finishgebied kwam nu in zicht en ik zag Nesrine (2:14 toptijd)  en Ron en Ans langs de kant staan. Beide hadden dus de 21,1 km gelopen , maar wel uitgelopen, prima prestatie dus. Op de finish zag ik een brutotijd van 1:38:04, dus dat betekende dat ik ook nog eens een PR had gelopen op deze lange afstand. Ik was helemaal blij.

Na de finish zag ik Martin en Cor  die in de laatste kilometers de versnelling dusdanig hadden doorgetrokken dat ze zelfs 15 seconden sneller bleken te zijn in de netto uitslag. Ook Marten was bij de finish en had een supertijd op de halve gelopen.

Met de 2:36:02 in de officiële tijd ben ik heel blij, ondanks dat mijn eigen Garmin nog een snellere tijd liet zien. Toch een mooi PR en heerlijk gelopen. De lange tocht naar de auto was koud, omdat ik de natte kleding had uitgedaan en alleen een sportjack aanhad. Maar in de auto, was het warm en bleek Ans een heerlijk stuk krentenbrood voor ons meegenomen te hebben. Dat ging er wel in, ondanks de file de eerste kilometers.

Volgende maand volgt de Afsluitdijkrun met eveneens een ruime 30 kilometer en dan in April de big M. in Rotterdam, de 42,2 lange kilometers die daar op mij wachten. Ik hoop dat de blessures nu wegblijven, ondanks de stramheid voelen de benen vanochtend prima aan.

Al met al een geweldige dag gehad in Schoorl, ik zet hem vast met potlood in de agenda voor 2014 :)