Vandaag, zondag 29 Januari 2012 was de Twitterrun III, georganiseerd door Martin. Een van de mensen die ik via Twitter heb leren kennen en een zeer fanatiek hardloper. Hij had een mooie route bedacht door het gebied bij de duinen rond Beverwijk. Een gebied dat ik niet snel zal vergeten, zo mooi en je loopt er ook maar zo hele bijzondere dieren tegen het lijf. En dan bedoel ik niet de vele runners en renners die met Mountainbikes door het mooie gebied crossen. Ik reed mee met Ron, een mede IJsselsteiner die ook mee ging lopen met de derde Twitterrun en die ik ook via dit medium heb leren kennen. In tegenstelling tot de andere mensen had ik Ron al in het echt gezien tijdens eerdere wedstrijden hier in de regio. We verzamelden om 10:00 op de parkeerplaats en waren als eerste ter plaatse. Althans dat dachten we, want uiteraard stond Martin ons al op te wachten. En het was koud op de parkeerplaats, langzaam drong de kou door de eerste laag kleding heen en begon het echte koukleumen.
Langzaam druppelden de andere deelnemers binnen en begon het kennismaken van alle lopers. Op zich heel apart, want je hebt bij iedereen toch onbewust een bepaald beeld, dat per definitie niet hoeft te kloppen met de werkelijkheid. Een bijzondere groep met hele fijne mensen, dat kan ik achteraf wel stellen. Martin deelde duinkaarten uit, omdat je niet zonder zo'n kaart in de duinen mag. Wel even rekening mee houden dus, mocht je in dit prachtige gebied willen gaan lopen. Ik was erg benieuwd of het lopen zou gaan, omdat ik de afgelopen week niet had gerend vanwege een griepje en een niet echt fijne pijn in met name de linkerknie, opgelopen in de lange natte duurloop van vorige week. Ik besloot de meegebrachte knieband in de tas te laten en het aan te kijken, of het lopen zou gaan.
Gelukkig gingen we op een gegeven moment van start. Het tempo lag voor mijn gevoel erg laag de eerste kilometers, maar ik overschat mezelf dan ook altijd in het begin van een run. En wat een enorm mooi gebied om te lopen, dat was nergens overdreven. Na een kwartiertje lopen, stopten we even om wat te rekken en te strekken, ik doe dit zelf nooit, maar ken veel mensen die dit tot een vast ritueel hebben. Nadat we weer onderweg gingen, liep het tempo iets omhoog en liepen we door een schitterend bos, waar we langs een waterwingebied renden. Onze gidsen uit het gebied vertelden onderweg het nodige, zodat we tijdens het rennen ook cultureel bijgeschaafd werden, erg interessant. En je komt er maar zo om de hoek rennend een soort koeien tegen, waar je omheen zal moeten omdat ze op het paadje staan te grazen, erg leuk. Het blijken Hooglanders te zijn en ze lopen er gewoon in het wild rond.
Na zo'n 10 kilometer stopten we weer even om een korte plaspauze te doen en weer wat te rekken. Alle onderdelen van mijn lichaam gingen goed en ik liep er met heel veel plezier rond. Ondertussen met veel mensen kennismakende gesprekken, zodat je weer wat meer over de twittervrienden te weten kwam. En zo liepen we kilometer na kilometer door. Het laatste deel was lekker pittig en ging Gé voorop lopen een 59-jarige man die de marathon in een tempo kan lopen, waar ik alleen maar van zal kunnen blijven dromen. Later bleek dat hij voor de run al 45 minuten had gelopen en na de run weer gewoon vrolijk verder ging. Wat een held! We kregen een aantal pittige heuvels, mul zand en lastige afdalingen te verwerken. Op dit moment werd er ook meer gewerkt en minder gesproken. Soms moest er even ingehouden worden, zodat iedereen weer de kans kreeg bij te sluiten.
De laatste kilometer liep Gé even ervandoor, ik besloot het laatste stukje ook nog even te versnellen en liep achter hem aan. Net op tijd doemde de parkeerplaats op en hadden we er 22 kilometers op zitten in 2:08. De run was voor mijn gevoel heel snel voorbij, maar wat wil je ook met zulke leuke mensen in dat mooie gebied. Absoluut voor herhaling vatbaar! En ik voelde me goed, geen pijntjes en erg veel energie over.
Maar het was toch nog niet helemaal het einde van de derde Twitter-ontmoeting, want we gingen nog mee naar Martin thuis en werden getracteerd op erg lekkere Linzensoep (Waarvoor alle dank uitgaat naar de moeder van Martin) en lekkere broodjes. We konden nog even lekker bijpraten, waarbij twitter en hardlopen toch wel de "topics" waren uiteraard. Maar ook enkele persoonlijke dingen werden uitgewisseld. Daar ontmoetten we ook Yvonne die helaas niet mee kon lopen, omdat zij geblesseerd is, maar ze was er wel na afloop, toch leuk om ook even kennis te kunnen maken. De volgende keer is ze er vast weer bij, want zij heeft zelfs de eerste Twitterrun al meegemaakt. Na de maaltijd kwam er nog een bakje koffie en bedankten we Martin en zijn gezin voor de gastvrijheid. Een uur later waren we weer terug in IJsselstein en kunnen we terug kijken om een erg geslaagde dag met zoals eerder gezegd erg fijne mensen, een mooie sport en een prachtig gebied.
Ik kijk alweer uit naar de volgende Twitterrun, en zou weer graag meelopen! Maar eerst 12-02-2012 de Groet uit Schoorl van 30 lange kilometers, ook in de buurt van dit mooie gebied.
Foto's kun je
hier bekijken (Als je tenminste in mijn Kringen zit :)
